Polderlint Sloterweg als erfgoed (deel 1)

BADHOEVEDORP Langs de Sloterweg in Badhoevedorp zijn diverse kansen en knelpunten zichtbaar. De vernieuwing en verdichting van het centrum, mobiliteit, gebrek aan sociale verbinding en de potentiële kracht van het kwetsbare erfgoed komen hier samen. In vijf afleveringen komt het bijzondere karakter en de actualiteit van dit polderlint aan bod. Vandaag aflevering: ‘Ingekorte Sloterweg tussen centrum en oude Badhoevedorp’

Ingekorte Sloterweg tussen centrum en oude Badhoevedorp

De Sloterweg is de verbinding tussen de vernieuwing van het centrum en het oude vooroorlogse dorp. Als kaarsrecht polderlint oogt de bebouwing aan de Sloterweg rommelig. “Juist de combinatie van rommeligheid en een rechte lijn vormen samen een historisch verhaal dat kan helpen om de juiste keuzes te maken bij de herinrichting van het centrum”, aldus Bob Erb.

Een gehaaste voorbijganger heeft hoogstens oog voor de verschillende bouwstijlen links en rechts van de Sloterweg. Een voetganger, die de tijd neemt en van de Nieuwemeerdijk richting de Schipholweg loopt, zal de historie van het dorp in zijn diverse gedaanten opvallen. 

RATJETOE

“Badhoevedorp heeft een ratjetoe aan bouwstijlen en bouwhoogtes”, vertelt de 81-jarige Bob Erb, een geboren en getogen Badhoevedorper. “Dat is goed te zien langs de Sloterweg. Er staan veel oude woningen met mansardedaken, winkels die omgebouwd zijn tot woning. Nieuwbouw die niet altijd even mooi aansluit bij de historische sfeer, niet in omvang of hoogte en ook niet in stijl of materiaalkeuze.” 

Voorbeelden hiervan zijn het gebouw van de voormalige hulpsecretarie dat dienst deed als servicepunt van de gemeente. Of winkelgalerij ‘de Haak’ uit de jaren zestig met daarboven appartementen en de uit de toon vallende appartementsgebouwen op de plek waar in de jaren negentig de Immanuelkerk voor moest wijken. Of op de plek waar het Witte Kruisgebouw plaats moest maken voor kleine woningen. Waar ooit de snelweg A9 heeft gelegen, die het dorp door tweeën sneed, is tijdelijk QuatreBeach gehuisvest als ontmoetingsplek. 

OUD EN NIEUW

Bob Erb spreekt graag over het oude en nieuwe dorp. “Ten oosten van de Sloterweg vind je het oude dorp. De woningen die hier voor de Tweede Wereldoorlog al gebouwd waren, noem ik het oude dorp. De rest van het dorp noemen we de nieuwe wijken.”

Na de droogmaking van Haarlemmermeer is de Sloterweg aangelegd. Een 19 kilometer lang lint dat verwijst naar de plaats Sloten aan de Amsterdamse kant van de ringvaart. De weg sluit overigens niet aan op de Amsterdamse Sloterweg, daarvoor moet eerst de Nieuwemeerdijk en vervolgens de Sloterbrug worden genomen. 

OORSPRONG

‘De Sloterweg was oorspronkelijk veel langer en liep vanuit de ringvaart bij Badhoevedorp helemaal door tot aan de ringvaart bij Abbenes’, schrijft Pieter Bandstra in zijn boek ‘Straatnamen in de Haarlemmermeer’. Het ‘polderlint’ werd in 1957 echter in tweeën gesplitst. Bij de aanleg van de rijksweg A44 werd het zuidelijke deel omgedoopt tot Kaagweg. Door de uitbreiding van Schiphol werd in 1966 nog een knip in de Sloterweg gezet. Het gedeelte ter hoogte van Hoofddorp werd Rijnlanderweg genoemd. Het gedeelte in Badhoevedorp is Sloterweg blijven heten.

Zo verdween ruim honderd jaar na de aanleg van de Sloterweg een stuk historie net ten zuiden van Badhoevedorp. Vele historische boerderijen moesten plaatsmaken. Een enkeling bleef bewaard. Op nummer 349 staat boerderij ‘Vrijwel’, gebouwd in het jaar 1860, welke staat op de lijst van gemeentelijke monumenten in Haarlemmermeer.

WAKKER

Bob Erb voelt de drang om dorpsgenoten wakker te schudden om ze te laten realiseren dat de historie bewaard moet blijven. “Er zijn slechts een paar mensen in het dorp die zich druk maken om de toekomstplannen van het centrum. Andere bewoners horen dat instemmend aan, maar hebben het geloof verloren dat er iets gedaan wordt met hun mening.” Zelf heeft Erb nog wel het geloof dat de gemeente iets doet met goede argumenten die bewoners aandragen omtrent de toekomst van hun dorp, en dan speciaal aan de Sloterweg. “De gemeente moet toch haar best doen om iets van de oude dorpse sfeer te behouden.”