De woorden die bij Moira passen zijn lief, vrolijk, energiek, grappig, een beetje gek, en ga maar door.
De woorden die bij Moira passen zijn lief, vrolijk, energiek, grappig, een beetje gek, en ga maar door. Ronald en Birgit Swint

De wereld moet verder zonder de stralende Moira uit Hoofddorp

21 april 2020 om 10:26 Mensen

"We zullen je verschrikkelijk missen, maar we zijn bevoorrecht dat we je pappa en mamma mogen zijn." Ronald en Birgit Swint namen zaterdag met deze woorden afscheid van hun enige dochter Moira die 11 april aan de gevolgen van acute leukemie overleed.

Tot een paar dagen voor haar overlijden hadden we nog een kerngezonde dochter", vertellen Ronald (55) en Birgit (52) een dag na de uitvaart op 18 april. Ze waren enorm trots toen ze op 28 maart 2008 na een groot aantal IVF-behandelingen een pracht van een dochter kregen. Ook de ouders van Birgit konden hun geluk niet op, zij hadden niet meer gedacht ooit opa en oma te worden via hun enig kind. Ronald heeft ook een kleine familie, zijn ouders zijn er niet meer. Het gelukkige gezin woonde naar tevredenheid in de wijk Toolenburg-Oost in Hoofddorp. Alles liep voorbeeldig.

OPVALLEND Het leven zou compleet veranderen toen ze donderdag 9 april met hun anders zo levenslustige meisje naar de dokter reden. "Ze had al ruim een dag koorts en was moe. Opvallend, want ze was eigenlijk zelden ziek. De huisarts hield rekening met corona, hoewel Moira al weken vrijwel steeds thuis was geweest. De test was negatief, waardoor het waarschijnlijk om een griepje ging. Maar vrijdag ging haar toestand verder achteruit. Ze was erg vermoeid en hangerig en ging zwalkend naar het toilet. Deze keer werd ons aangeraden naar de kinderarts in het Spaarne Ziekenhuis in Haarlem te gaan. Voor de zekerheid werd daar een tweede coronatest afgenomen, weer negatief. Die avond volgden allerlei andere testen, maar de oorzaak van de ziekte bleef onduidelijk."

In de late avond werd Ronald verzocht te vertrekken. In verband met de huidige verscherpte normen, mocht alleen Birgit overnachten in de buurt van hun zieke kind. Ronald reed redelijk optimistisch terug naar huis. "Ik dacht: morgen haal ik ze allebei gewoon weer op. Maar midden in de nacht werd ik gebeld, een van de testen wees op leukemie. Moira had geen afweersysteem meer. Birgit was verteld dat ik beter aanwezig kon zijn."

NACHTMERRIE "Daar aangekomen zag ik Moira nog steeds als de vrolijke kwebbelkous. We maakten ons geen grote zorgen. Overlijden kon gewoon niet. Maar ondanks het grapjes maken, bleek dat ze heel ziek was. Ze lag aan allerlei infusen, bewakingsapparatuur, en een zuurstofapparaat. Ze kreeg ook een bloedtransfusie en antibiotica. De artsen waren in gevecht om haar leven te redden. Het plan was om Moira de volgende dag naar kinderziekenhuis Prinses Máxima Centrum Utrecht te brengen."

"Ondertussen gingen de onderzoeken door. Moira was continu wakker, haar situatie werd steeds zorgwekkender. Toch bleef ze opvallend vrolijk praten. De dagploeg kwam. Ik had nog goede hoop. Zeker toen ik haar hoorde zeggen dat papa even aan haar bed moest komen staan. Daar aangekomen zag ik haar ogen wegdraaien en de hartslagmeter naar nul zakken. Ik ben meteen gaan roepen. We konden nog niet geloven wat er gebeurde. Je enig kind gaat dood. Je ergste nachtmerrie. Een horrorfilm. We smeekten laat haar alsjeblieft leven. Maar na anderhalf uur reanimatie was het afgelopen. Onbeschrijflijk. We hadden haar het liefst nog honderd jaar bij ons gehad."

Een brok positiviteit was ze, een kind met heel veel hobby's. Ook was ze een enorme dierenliefhebber. BROK POSITIVITEIT Het Hoofddorpse stel werd gegrepen door een keiharde realiteit. In de emotionele achtbaan wint voorlopig het besef dat Moira in elk geval chemokuren en een pijnlijke aftakeling bespaard is gebleven. De kans op overleving met leukemie is klein. "We willen haar herinneren als een meisje dat elke minuut het leven omarmde. Ook veel andere mensen ervaarden dat zo, bleek afgelopen week uit vele reacties die we kregen. De woorden die bij Moira passen zijn lief, vrolijk, energiek, grappig, een beetje gek, en ga maar door."

"Een brok positiviteit was ze, een kind met heel veel hobby's. Ze deed aan ballet bij Pier K, daar heeft ze ook in het bandje De Bandmasters een cursus drummen gevolgd. Verder had ze een moestuin op De Heimanshof, en was ze een enthousiast zwemmer. In het SKWA deed ze na haar abc een opleiding voor vaardigheidszwemmen. Ze had ze al elf van de vijftien benodigde certificaten behaald en had in dit tempo over anderhalf jaar jeugdinstructrice kunnen worden."

"Maar haar echte lust en leven waren dieren. Ze was een enorme dierenliefhebber. Agressieve honden likten haar vingers, bange honden werden in haar nabijheid veel minder angstig. Zij hield van dieren en dieren hielden van haar. Niet voor niets werkte ze met veel enthousiasme als vrijwilliger bij kinderboerderij de Boerenzwaluw. Haar favoriete knuffel was een fors uitgevallen haai met de naam Ik-eet-je-op'. Die hebben we in haar kist meegegeven."

MISOSOEP De gedachten van de ouders gaan alle kanten van Moira op. Ronald: "Ze at haar bord niet altijd helemaal leeg, daar kon zij mij mee in de gordijnen jagen. Maar op misosoep was zij helemaal gek. We hebben dat ontdekt in het sushirestaurant aan de Kruisweg, waar je elke gang je eigen keuzes mag maken. Daar gingen we elk jaar wel een keer eten. Moira nam nauwelijks iets anders. De laatste keer zette ze haar record op 16 porties. Toen ik zaterdag in een doodstil huis terugkwam zag ik in de keuken een zelfgemaakte nog halfvolle pan misosoep op het aanrecht staan, het was haar laatste maaltijd...."

PIJNLIJKE KEUZE Het leven leek Moira toe te lachen, want ook op Basisschool Tabitha aan de Femina Mullerstraat in Toolenburg voelde ze zich als een vis in het water. Ze zat in groep acht en zou na flink doorzetten naar het vwo gaan. Ze had teveel goede vrienden en vriendinnen om namen te noemen. Je wilt niemand te kort doen. Het digitaal onderwijs beviel haar matig, Moira hield van veel mensen om zich heen. Ze miste ook het zwemmen en de kinderboerderij. Door corona was haar verjaardagspartijtje op 28 maart in de klimhal van Aalsmeer uitgesteld en hoe afschuwelijk voor de ouders, ook haar uitvaart werd door het virus een nog grotere beproeving. Ineens zaten ze met een vrijwel onmogelijke keuze: wie mag wel en wie mag niet komen?

"Er moest een botte selectie plaatsvinden", zegt Ronald. "Er zijn nog slechts dertig mensen op een uitvaart toegestaan. Met twee sprekers, Birgits ouders en wij, bleven er maar 24 plekken over. Er hadden natuurlijk zoveel meer mensen willen komen. Vele dierbare vrienden hebben we niet kunnen uitnodigen. Heel pijnlijk, iedereen toont begrip, maar heeft misschien toch pijn gehad er niet bij te kunnen zijn geweest. Zo moesten we ook ouders van kinderen die wel mochten komen, de keuze meegeven, dat slechts één van hen meekon."

"Alle lof gaat daarom uit naar de school van Moira. Na de mooie en gepaste uitvaart bij Dunweg reed de chauffeur op weg naar het crematorium langs de school. Daar hadden kinderen als vorm van verwerking de mogelijkheid gekregen zich te uiten op twee gedenkplekken. Die lagen vol tekeningen, foto's, knuffels en bloemen. Overal stonden kaarsen, er hingen vlaggen halfstok en ook in vol ornaat. Er waren enorm veel mensen aanwezig, allemaal volgens de richtlijnen om op afstand van elkaar te blijven. Een pluim voor de organisatie. De uitvaartverzorger stapte uit en liep voor de auto langs de haag. Iedereen applaudisseerde. Het leek wel op de uitvaart van Lady Di. De directeur sprak de mensen op afstand toe. Moira, we missen je. Je blijft voor altijd in ons hart. Daarna liet hij een rode ballon in de vorm van een hart los."

(tekst gaat verder onder de video)

 

DAG LIEVE MOIRA In de buurt van het gezin in Tooolenburg-Oost volgde een nieuw indrukwekkend eerbetoon. "In onze straat en twee, drie straten van ons huis stonden overal mensen te klappen en soms te huilen. Alle auto's hadden ballonnen, er hingen ballonnen in de bomen en aan iedere lantaarnpaal en een banner boven onze deur met 'Dag Lieve Moira' en daarbij een ballonnenhart. Ook dit was prachtig georganiseerd. Het sterkt ons enorm dat er zo wordt meegeleefd. We zijn iedereen enorm dankbaar. We zullen dit nooit vergeten."

Eric Hoenson

Je las zojuist een premium artikel. Word nu lid van HCnieuws.nl Premium en lees al onze artikelen. Ga naar https://www.hcnieuws.nl/abonnement/hcnieuws-nl/bestellen.

Op de stoep voor Basisschool Tabitha uitten kinderen hun verdriet met onder andere krijtteksten.
Mail de redactie
Meld een correctie

advertentie
advertentie