column
column renee heijmans

Renée Heijmans: Back to Badhoevedorp

17 september 2019 om 09:44 Overig

Afgelopen zaterdag kwam ik terug van vakantie. Om een uur of 4 ‘s middags passeerden we de grens tussen België en Nederland. En na 3 weken buitenland vallen je dan onmiddellijk een aantal zaken op. Allereerst natuurlijk de nummerborden! Na de witte Spaanse, Franse en Belgische nummerborden is het vrolijke geel-oranje een welkome afwisseling. Opvallend is hoe heerlijk wij het allemaal vinden om toch vooral in de linker rijbaan te rijden en daar ook te blijven rijden! Al mag je er 130 kilometer per uur presteren vele landgenoten het in de linkerbaan standaard 100 te blijven rijden, zodat de rij erachter tandenknarsend langer en langer wordt.

En hoe saai is het landschap in Nederland. Niet alleen superplat, maar altijd en overal is er wel iets verstorends in de horizon te zien. Een boerderij, een flatgebouw, een kerktoren, een hijskraan en altijd en eeuwig die koeien, die herkauwend wat suffig voor zich uit starend de snelweg aan zich voorbij laten gaan.

Hoe fijn is het dat het 4g netwerk meteen bij de grensovergang weer naar behoren functioneert, je de Nederlandse radio weer uit de speakers kan horen en de prijzen van de benzine weer faliekant de pan uit rijzen. So good to be back.

We komen steeds dichter bij Badhoevedorp. Bij de vertrouwde afslag Aalsmeer willen we via de rotonde de Nieuwe Meerdijk oprijden om zo via de snelste weg thuis te komen. Maar helaas, we worden tegengehouden door een zeer vriendelijke verkeersregelaar die ons in niet mis te verstane bewoordingen vertelt dat we via de dijk niet thuis kunnen komen. Ons stamelend: ‘Maar we zijn bestemmingsverkeer ...’ wordt gepareerd met de kort maar krachtige uitspraak: ‘KLM open’. Ik realiseer het me onmiddelijk: we zijn weer thuis, daar waar de luchthaven en zijn bewoners de dienst uitmaken.

Noodgedwongen nemen we de andere weg via de Pa Verkuyllaan. Spiedend uit het raam kijk ik of er iets is veranderd in het dorp, maar alles lijkt bij het oude. Of toch niet? Met vreugde constateer ik dat het op de oude A9 bruist van de activiteiten. Ik zie het in de afgelopen weken verrezen moestuintjes complex, waar de eerste groenten al de kopjes opsteken. In de verte zie ik het voetbalveldje in aanleg en ook de contouren van de aanstaande strandbar zijn waarneembaar. Ik vertrouw erop dat ik straks ook met mijn trouwe viervoeter een oversteekbruggetje zal hebben naar het oude tracé. Er is heel veel veranderd in die korte periode en het toont maar weer waar een klein dorp groot in kan zijn. So good to be back in Badhoevedorp!

Mail de redactie
Meld een correctie

advertentie
advertentie