Ingezonden brief: honkbalstadion versus tafeltennistafel

HOOFDDORP Een aantal jaar geleden wilde ik in mijn buurtje graag een stenen tafeltennistafel voor mijn gehandicapte zoon.

Hij kan geen langere afstanden zelfstandig afleggen, is dol op tafeltennis en vlakbij ons huis is er een perfect grasveldje waar helemaal niets mee gebeurt. Het zou niet alleen voor mijn zoon, maar ook voor de andere kinderen in de buurt een aanwinst zijn

Dus heb ik een aanvraag ingediend bij de gemeente met uitleg. Ik moest er na weken zelf achteraan, want zulke aanvragen kosten natuurlijk veel werk en tijd bij de gemeentemedewerkers. Tijdens mijn telefoongesprek kreeg ik te horen dat er maatschappelijk draagvlak voor de tafeltennistafel moest zijn en dat ik daarom langs alle huizen in de buurt moest voor handtekeningen.

Nu werd er in die tijd ook gebouwd aan een megalomaan honkbalstadion dat miljoenen kostte. En ik kon mij niet herinneren dat er aan mij ,als belastingbetaler van de Haarlemmermeer, gevraagd was om maatschappelijk draagvlak. Sterker nog…er was een enorme maatschappelijke weerstand.

Enkele weken daarna kreeg ik de afwijzing van de gemeente m.b.t. de tafeltennistafel. Er stond als reden gegeven dat er geen budget voor was. Ongelooflijk vond ik dat. Geen budget! Terwijl er zoveel geld werd uitgegeven aan een profsport faciliteit waar bijna geen enkele bewoner uit onze gemeente gebruik van ging maken. En waarvan een ieder op zijn vingers na kon tellen dat het veel geld zou blijven kosten.

Ik heb mijn frustratie weggestopt op een ver plekje als een pijnpuntje in mijn leven. Als ouder van een gehandicapt kind heb je genoeg andere zorgen aan je hoofd. Maar ik ben het niet vergeten. En nu komt het verhaal bij mij naar boven doordat er weer tonnen aan gemeenschapsgeld naar het stadion zouden moeten.

Daarom wil ik mijn verhaal graag delen en hoop ik dat de politiek wakker wordt en ook vindt dat je op een andere manier met gemeenschapsgeld om moet gaan.

[Naam is bij de redactie bekend.