'Het Ontzichtbare Zien' uitgelegd in debuutboek Monique Damen

RIJSENHOUT 'Je kunt kijken naar wat je niet kunt zien.' Dat is de ietwat tegenstrijdige kern van het boek 'Het Ontzichtbare Zien' van debutant Monique Damen. "De weg naar voltooiing van het boek zette een diep persoonlijk proces in gang dat heel waardevol voor me is geweest."

De 49-jarige voormalige directie-assistent en dorpsraadvoorzitter uit Rijsenhout was aanvankelijk helemaal niet van plan een boek te schrijven, maar eenmaal gegrepen ging ze niet over een nacht ijs, gezien de opgevoerde lijst aan voorwerk en literatuur. "Het boek is niet vanzelf tot stand is gekomen”, beaamt ze. “Aan de omvang zou je het misschien niet zeggen, maar er zit een diep doorleefd proces van jaren in."

Het begon voor Monique allemaal met een scriptie voor de opleiding Jungiaanse Psychologie – de psychologie van het onbewuste. Ze had voor haar studie al kennisgemaakt met familieopstellingen en raakte gefascineerd door wat daarin gebeurde. “Als je mensen gaat uitleggen wat een opstelling is, ontstaat al snel het beeld van zweverigheid of spirituele healings. Maar als je het gaat ervaren, ontdek je dat het heel wonderlijk en aards tegelijk is.”

"Bij opstellingen kiest een vraagsteller representanten voor personen of dingen die met zijn of haar vraag te maken hebben. Dat kunnen familieleden zijn, maar ook dingen als angst, boosheid, verdriet of verlangen. Of als de vraag zakelijk is: de klant, een product of afdelingen. De representanten worden in de ruimte geplaatst en ervaren wat er op dat moment van belang is voor de vraagsteller, maar waar die zich niet van bewust is. Zo kun je onderzoeken wat er aan de hand is en waar mogelijke oplossingen liggen.

"Ik heb gekozen voor dit onderwerp voor mijn scriptie omdat er veel boeken geschreven zijn die laten zien dát de methode werkt, maar niet hóe", legt Monique uit. "Dat liet me niet los. Ik veronderstelde dat, wanneer je in opstellingen met de psyche werkt, er logischerwijs er raakvlakken met Jungiaanse Psychologie te vinden zijn. Dat ben ik gaan onderzoeken”.

Dat besluit bleek het begin van een reis die ze zelf ook niet voorzien had. “Om opstellingen te leren kennen ben ik een opleiding Systemisch Werken gaan doen. Maar je kunt dit niet leren zonder zelf te ervaren. Ik heb eigen vraagstukken uitgewerkt, in opstellingen van anderen gestaan, gekeken naar anderen, zelf mensen begeleid en verschillende vervolgtrainingen gedaan. Het zette een diep persoonlijk proces in gang dat heel waardevol voor me is geweest.”

"De scriptie verdween naar de achtergrond en pakte ik vijf jaar later weer op. Ik had toen zo’n omvangrijke hoeveelheid materiaal, dat het me best moeite kostte om er weer grip op te krijgen. Daarbij was ik ook de risico’s van de methode tegengekomen, de verbinding tussen lichaam en geest, de grens tussen ziek en gezond en de rol van ethiek. Dat moest allemaal een plek krijgen en nog begrijpelijk verwoord worden ook.”

"In 2020 mocht het resultaat er uiteindelijk zijn: De scriptie werd goedgekeurd en als kers op de taart geschikt bevonden voor publicatie. Tja, toen heb ik de laatste stap ook maar gezet en het verder bewerkt tot boek. De vormgeving en het drukwerk maakten het helemaal af.“

"Het moment dat je het echt in handen hebt is heel bijzonder”, vertelt ze trots.

Het onzichtbare zien is een goed leesbaar boek voor zowel geïnteresseerden als professionals. Het is te bestellen via bit.ly/onzichtbare.