‘Hartverwarmend hoeveel mensen in Haarlemmermeer vluchtelingen willen helpen’

HAARLEMMERMEER Aan de keukentafel praat burgemeester Schuurmans met vluchtelingen uit Oekraïne. Er vloeien tranen. Er worden armen om schouders gelegd. Op de achtergrond spelen de kinderen. Ze bouwen een toren met gele en blauwe legoblokjes, die telkens omvalt.

Haarlemmermeer vangt op dit moment 1243 Oekraïense vluchtelingen op. 760 van hen zitten in de (leegstaande) hotels. 88 zitten in Polderstate, een oud kantoorpand in Cruquius. 395 worden opgevangen bij mensen thuis, zoals bij Gerard Stokman. Hij is gepensioneerd bollenboer, woont groot en heeft redelijk wat extra ruimte in zijn huis. Diverse keren valt zijn naam liefdevol. Maar de Zwaanshoeker haalt zijn schouders op. “Dit doe je gewoon als mensen in nood zijn.” Voor zijn inzet voor de samenleving, werd hij al een tijd geleden benoemd tot ereburger van Haarlemmermeer. “Gerard doet alles onbaatzuchtig. Dat vind ik zo mooi”, zegt Schuurmans.

In zijn huis zit een echtpaar, van in de zestig, een nichtje en iemand die ze kennen uit de buurt waar ze woonden. Zij hebben allebei hun kinderen bij zich. De foto’s gaan rond van waar ze gewoond hebben. Charkov, in het oosten van Oekraïne, wordt dagelijks gebombardeerd, al sinds het begin van de oorlog. Hun huis staat niet ver van de Russische grens. Ze vertellen hoe ze - met hun kleine kinderen - in de metro schuilden. Elke dag die angst. Elke dag die vragende kinderogen die niet begrijpen waarom het beton trilt. Ze wilden eigenlijk niet vertrekken, maar ze zagen aan de kinderen dat ze wel moesten. De mannen zijn gebleven. De oorlog komt elke dag weer hard binnen, want ze bellen altijd rond etenstijd. Het verschil kan vaak niet groter zijn, want waar de mannen beelden laten zien van hun kapotgeschoten flat, springen de kinderen gillend op de trampoline in de grote tuin van Stokman.

Een van de kinderen gaat naar de Montessorischool in Zwaanshoek. Hij weet al ‘dank je wel’, en ‘goedendag’ te zeggen. Burgemeester Schuurmans benadrukt dat er voor de kinderen veel mogelijkheden zijn. “Ook voor speelgoed, voor boeken, voor fietsjes.” Ze verhaalt over de enorme respons die mensen krijgen als ze op Facebook een oproepje plaatsen als ze iets willen. “De mensen in Haarlemmermeer willen graag iets doen, iets geven.” Het typeert Schuurmans dat ze direct haar eigen telefoon pakt, om te kijken waar ze verse kwark zouden kunnen halen, wat belangrijk is voor bepaalde Oekraïense gerechten. Ook zegt ze even de kringloopwinkel in Cruquius te bellen om te vragen of ze nog een loopfietsje hebben voor het kleinste meisje.

“Het vraagt veel van ons, ook het ambtelijk apparaat werkt overuren, om iedereen op te vangen. Maar als ik zie hoeveel mensen vluchtelingen willen helpen, vind ik dat hartverwarmend”, zegt Schuurmans, terwijl ze de familie nog een keer omhelst. “Iets doen voor mensen in nood, moet heel normaal zijn.”