Fleur ongelooflijk blij als miss van de feestweek Vijfhuizen

VIJFHUIZEN Een kleine tweeënhalf jaar heeft ze op het puntje van haar tong moeten bijten. Een prestatie die een standbeeld verdient op de meest prominente plek van Vijfhuizen. Een standbeeld voor Fleur de Zwijger.

Even voorstellen: Fleur van den Boogaard, 25 jaar jong, blond, goedlachs, happy single, gymdocent op een middelbare school, sportief, handbalt in DSOV 1. Feestweekmiss 2022. De vraag of zij deze eretitel in de eerste volle week van september 2020 zou willen dragen, werd haar eind december 2019 gesteld. Het lijkt eeuwen geleden. Haar jawoord en alle plannen konden de kast in omdat corona het voor het zeggen kreeg. Twee jaar lang geen feestweek en Fleur al die tijd maar zwijgen terwijl ze het wel uit had willen schreeuwen: ‘Ik ben de nieuwe Miss en mag op de voorplecht van een Vikingschip door mijn geboortedorp Vijfhuizen’. Fleur staat te popelen en kan niet wachten tot het eindelijk zover is.

Fleur is een kind van de feestweek. De geboren en getogen Vijfhuizense is met de feestweek opgegroeid. Ook háár eerste kennismaking dateert van de Parade van versierde fietsen. “Samen met mijn broertje Tim en mijn neefjes Stijn en Daaf. Ontzettend leuk was het.” Ook de polderloop en de stilettorun waren aan haar besteed en toen Fleur dan eindelijk 16 was ging ze deel uit maken van het team Alles in Eén, gevolgd door de vriendinnengroep Goodlife. Haar teamgenoten zitten in een spagaat, weet Fleur. “Natuurlijk vinden ze het hartstikke leuk dat ik feestweekmiss ben, maar graag hadden ze mij willen inzetten voor een plek in de top 3. Maar het is niet anders, ze zullen het een jaartje zonder mij moeten doen. Natuurlijk hoop ik wel dat ik de meiden een keer op het podium kan omhelzen. Al is het maar met de Supercup. Haha.”

Terug naar eind december 2019. Fleur heeft het kerstgala van Freddy’s Angels achter de rug en ligt thuis op de bank uit te brakken, zoals ze dat zo fraai omschrijft. De bel gaat en Robert de Rooij komt binnen om een biertje te drinken met haar vader René. Al snel komt het hoge woord eruit. Ik kom voor jou, zegt Robert tegen Fleur. “Toen hij dat zei wist ik het al. Robert hoefde eigenlijk niks meer te vragen. Ongelooflijk blij was ik”, kijkt Fleur terug. René is bang dat zijn dochter nee zal zeggen omdat hij weet hoe moeilijk het is om vrij van haar werk te krijgen. Fleur draaide het om. “Eerst ja zeggen en daarna kijken of ik die week vrij kan krijgen.” Op haar school, het Teylingen College KTS in Voorhout waar ze totaal niets hebben met het Vijfhuizense dorpsfeest, wordt Fleur gevraagd of feestweekmiss iets speciaals is. Haar antwoord ‘dat is heel speciaal’ is goed voor een week vrij. Fleur: “Het werd me echt gegund.”

Er wordt haar meer gegund. Op voorwaarde. Dat dan weer wel. “Eind februari ga ik een wereldreis maken”, straalt Fleur. “Een half jaar backpacken door Australië en Zuidoost-Azië. Het is altijd mijn grote droom geweest. Aimée Kuipers, mijn beste vriendin, komt langs en dan doen we samen de Filipijnen. De directeur van de school gaf toestemming op voorwaarde dat ik niet verliefd zou worden op een Australiër. Dat is afgesproken zei ik, want dat mag ook niet van mijn moeder.”.

Inmiddels heeft Fleur een appartement in Haarlem op loopafstand van de binnenstad. Een bewuste keus om het stadse leven te leren kennen. Maar, belooft ze: “Als ik later groot ben kom ik terug.”