Dominee Adri van der Wal met emeritaat

De laatste ruim 20 jaar heeft hij bij veel mensen in Hoofddorp op de bel gedrukt. Om naar hen te luisteren, hen te bemoedigen en te inspireren. Zondag gaat hij voor het laatst als dienstdoend predikant voor in de Marktpleinkerk.

Nog een paar nachten slapen en dan breekt er over de Protestantse Gemeente te Hoofddorp in het algemeen en dominee Adri van der Wal in het bijzonder een hele nieuwe periode aan. Laatstgenoemde gaat namelijk zondag 30 september voor het laatst voor als de 'eigen' wijkpredikant in de kerk bij de rotonde met die moeilijke naam. Anders gezegd: Van der Wal gaat na 34 jaar predikantschap (waarvan de laatste ruim 21 jaar in Hoofddorp) vervroegd met emeritaat.

Het zal voor beide kanten even wennen zijn. Voor de kerk betekent het bijvoorbeeld op zoek gaan naar een opvolger. Voor Van der Wal wordt het niet meer elke week een dienst (mét preek) voorbereiden. Geen leiding meer geven aan een doop-, trouw- of rouwdienst (of het moet speciaal gevraagd zijn en ook dan pas na overleg met de huidige predikanten, inclusief zijn vervanger), geen overleggen meer met de collega's (het zogeheten ministerie) en geen vergaderingen meer met de wijkkerkenraad of algemene kerkenraad (om maar twee van de vele overleggroepen te noemen). Nog wel catechese voor gehandicapten, want die groep heeft daar nadrukkelijk om gevraagd, om een van de weinige uitzonderingen te noemen waarvoor hij nog op de fiets blijft springen.

FIETS Die fiets staat overigens tijdens het interview niet buiten bij de voordeur, maar netjes in de schuur. Een plek waar hij de afgelopen jaren niet veel gestaan heeft, of het moeten de nachtelijke uurtjes zijn waarop Van der Wal of in bed lag of toch nog even in zijn studeerkamer iets aan het uitwerken was.

Al die andere uren speelde de fiets een heel belangrijke rol voor de dominee die heel bewust koos voor dit vervoermiddel. Net zoals hij er zelf voor koos om met zijn fiets op de foto te gaan.

"Want dan ontmoet je de mens", legt hij uit. "Dan kom je mensen tegen. Natuurlijk kun je voor de auto kiezen, maar dan zit ik in mijn blik en het enige contact dat we dan hebben is een vluchtig oogcontact. Maar doordat ik op de fiets ga, rijden we naast elkaar, spreken we elkaar en ontmoeten we elkaar. We kunnen meteen met elkaar in gesprek. Dat die mogelijkheid er is – daar doe ik het voor. Dus niet alleen maar onderweg zijn, maar soms ook even je pas inhouden en kunnen vragen hoe het met iemand gaat. En daarmee midden tussen de mensen staan. De fiets is voor mij een heel belangrijk hulpmiddel voor mijn dominee zijn."

Dominee zijn is, zo geeft Van der Wal onder meer aan, er kunnen zijn voor anderen. Niet de ander voorbij lopen, maar aandacht hebben voor elkaar en de vraag stellen: "Hoe gaat het?"

Hij weet het nog exact uit de tijd dat hij jong was en zijn moeder zorgbehoevend. Regelmatig kwam de dominee even langs. Niet voor lange gesprekken, maar wel met de echt gemeende vraag 'hoe gaat het met je?'

Toen hij dat meemaakte, wist hij het meteen: dit is mooi werk. Dat wil ik ook.

"Aandacht. Steun. Om iemand geven. Er voor elkaar zijn. Saamhorigheid. Deel van een gemeenschap zijn. Hoop. Daar gaat het volgens mij om."

INSPIRATIE VOOR VANDAAG 'Deel zijn van een gemeenschap' komt later in het gesprek nog een keer terug, zodra hij het heeft over een van zijn werkzaamheden als dominee: voorgaan in een dienst. Hij wilde dan altijd ruim op tijd in de kerk zijn. Onder meer om zo met mensen in gesprek te kunnen gaan, maar meer nog om te laten zien dat ook hij deel uitmaakt van de gemeenschap. Dat hij niet zomaar iemand is die even binnenstapt, zijn ding doet en weer vertrekt, maar een basis schept om de boodschap door te geven.

"In de Bijbel staan verhalen van gisteren. Maar we leven vandaag. Mijn taak is het om die verhalen van toen te vertalen naar nu. Wat betekenen ze nu voor jou en voor mij? Wat kunnen we er nu mee? Daarom probeer ik bij de overdenking altijd aan te sluiten bij een actueel onderwerp. Dan zie je dat de boodschap die Christus de mensen toen gaf, nog steeds leeft. Zo blijft de Bijbel één grote inspiratiebron. Ook voor mij. Elke dag weer zie ik hoe God ons leidt en nieuwe energie kan geven. Ondanks alle pijn die er is en verdriet, zoals bij de dood. Op zo'n moment toch nog een lichtstraaltje durven zien. Dat is kracht van God. Zo houd je vol. Ook ik."

Nogmaals over de Bijbel sprekend: "Daarin staat voor mij de opstanding van Jezus Christus centraal. Daar mogen we in geloven en op hopen. Dat is ons perspectief. Dat ligt vast. Met die wetenschap ben ik ruim 30 jaar geleden op pad gegaan. Eerst in Vinkeveen, daarna in Vianen en tot slot in Hoofddorp. Ik heb in al die jaren bij heel veel mensen op de bel mogen drukken en iets mogen meegeven van dat verhaal. Daar ben ik dankbaar voor. "