VOSKUIL: Hoi Hoi

Ergens in deze nieuwe eeuw ben ik mijn telefoongesprekken gaan afsluiten met 'hoi'. Vraag me niet waarom. Maar ik ben nu eenmaal een meeloper. Net als de rest van Nederland. Hele jofele types roepen zelfs 'hoi hoi'. Iemand enig idee waar het dubbel gedag zeggen vandaan komt en wat daarvan de meerwaarde is? Waarom geen 'dag', 'tot ziens' of desnoods 'doei' meer? Dat laatste - doei - is typisch Amsterdams, begreep ik ooit van een Brabantse die als studente in de hoofdstad vrolijk 'houdoe' tegen iedereen bleef roepen (maakt je niet populair, kan ik u uit de eerste hand vertellen - uiteindelijk is ze maar teruggevlucht naar Brabant, waar ze getrouwd is met een andere houdoe-zegger). Andere optie is het op bijna-graftoon quasi-verveeld uitspreken van het woord 'later'. Maar dat klinkt onvoorstelbaar jaren nul. Goedbeschouwd sta je na ieder gesprek voor lul tegenwoordig. En toch schrok ik toen ik het mezelf laatst voor het eerst hoorde roepen. Het klonk net iets te jofel in mijn oren:

Hoi. Hoi.