Jabikje de Vries - Buizer maakt eeuw vol

HOOFDDORP Ze heeft veel van de wereld gezien, maar een compliment van een burgemeester had Jabikje de Vries-Buizer nog nooit gekregen. Tot zaterdag 1 december. Toen kreeg ze 'm van burgemeester Onno Hoes. Vanwege haar honderdste verjaardag.

De jarige job weet niet hoe ze het heeft als burgemeester Hoes 't Trefpunt van zorgcentrum Bornholm binnenstapt en haar een prachtig boeket bloemen overhandigt met daarbij de felicitaties van het gemeentebestuur. "U bent op 3 december jarig, maar u viert het vandaag. En daarom ben ik vandaag naar u toegekomen. Geef de bloemen maar een mooie plek op uw kamer." Hoes komt met een advies: "Doe er haarlak over dan blijven de bloemen mooi. Want na 100 komt 101." De eeuweling moet er hard om lachen. "Een goed idee en wat heeft u een enorm boeket meegebracht. Ik verdrink er haast in."

STAMBOOM Een eeuw op deze aardbol. Dat moet gevierd worden en daarom zijn bijna vijftig familieleden en vrienden naar 't Trefpunt gekomen. Onder hen de twee zussen (94 en 96 jaar) van de jarige. "Kijk mijn drie tantes daar nu zitten bij de burgemeester", straalt Dory Hofstra, nicht en mantelzorger van de jarige. "Ze zijn de laatsten der Mohikanen." De meeste feestvierders waren er tien jaar geleden ook bij. "Toen mijn tante 90 werd heeft ze een groot feest gegeven. Veel neven en nichten waren er. De bijzondere vrouw die tante Juut is, wilde voorkomen dat ze elkaar pas zagen op haar begrafenis."

Jabikje de Vries geniet van alle aandacht. Haar ogen gaan achteruit, maar haar gehoor is nog uitstekend. Ze hoort alles. Honderd jaar en ze zit nog vol plannen. "De naam Jabikje komt in de familie veel voor. Ik moet er nog eens achterheen hoe de stamboom in elkaar zit." Voor iemand van honderd bijzondere plannen. Ze heeft die haar hele leven gemaakt én ook uitgevoerd. Ga maar na. Ze was 67 toen ze als au-pair naar Amerika vertrok. Maar daarover later meer.

CIRKEL Tja, die naam. Ze moest én ze moet er nog steeds weinig van hebben. De verslaggever krijgt het verzoek haar Juut te noemen. Iedereen noemt haar zo. Als nummer 3 in het gezin dat woonde in 's Gravendeel en uit dertien kinderen zou gaan bestaan werd ze vernoemd naar haar oma. "Ik heb eens tegen mijn moeder gezegd 'hoe hebben jullie me deze naam kunnen geven?' Ze zei 'dat komt door je opoe. Die is nog niet vernoemd'. En aan die naam zit ik nu al honderd jaar vast. En dan te bedenken dat ik nooit had verwacht zo oud te zullen worden." De eeuweling woont beschermd in Eijkenhove. Nu wordt er voor haar gezorgd, waarmee de cirkel rond is. Vroeger was zij het immers die als verpleegster voor mensen zorgde.

Haar mooie beroep bracht haar na de oorlog naar het toenmalig Rhodesië. In Nederland was de woningnood hoog, daar niet. Het betekende wel dat Juut in Engeland haar opleiding moest overdoen. Haar diploma's waren in de Gemenebest niet geldig. Nadat Rhodesië Zimbabwe was geworden vertrok ze naar Zuid-Afrika. Om er te werken en om er haar latere echtgenoot Charles de Vries te ontmoeten. Evenals zij Nederlander van oorsprong. Tot haar spijt bleef het huwelijk kinderloos. Toen de gezondheid van Charles, die een stuk ouder was dan Juut, achteruit ging zijn ze naar Nederland gekomen en in Heerenveen gaan wonen. De geboorteplaats van Charles. De plaats ook waar hij begraven wilde worden.

Een van de beloftes die zij haar man had gedaan was in Amerika te gaan zoeken naar de kinderen uit zijn eerdere huwelijk waar het contact mee was verbroken. Geld had ze onvoldoende en 'dus' besloot Juut te solliciteren als au-pair. Ze werd aangenomen en vertrok op haar 67-ste naar Amerika. Haar baan bleek een mooie springplank voor haar zoektocht. Per Greyhound-bus en auto ging ze naar steden als Dallas, St. Louis en New York. Plaatsen waar Charles ooit had gewoond. "Het heeft veel moeite gekost, maar ik heb ze gevonden. Ik was blij want ik wilde de kinderen van mijn man dolgraag leren kennen", zegt Juut die met de nodige zelfkennis vervolgt: "Ik geloof dat ik behoorlijk avontuurlijk ben geweest." Er is lang contact geweest, evenals met de kinderen waar ze als au-pair voor gezorgd heeft. Pas nadat zo'n vijf jaar geleden als gevolg van haar slechter wordende ogen het e-mailen niet meer ging, verwaterde de contacten. Toen duidelijk werd dat Juut naar een verpleeghuis diende te verhuizen werd om praktische redenen gekozen voor Hoofddorp, de woonplaats van haar mantelzorger Dory Hofstra. Sinds september 2015 woont ze in zorgcentrum Eijkenhove.

GEZEGEND Haar ogen mogen dan slecht zijn, de eeuweling leest nog graag de krant of een boek. Ze doet dat met behulp van een vergrootglas. "Ik probeer zoveel mogelijk op de hoogte te blijven van de gebeurtenissen in de wereld. Ik heb heel veel gezien en gedaan in mijn leven en voel me een rijk en gezegend mens. Het is de Here God die voor mij zorgt en die nog elke dag mijn leven bestuurt. Dat weet ik zeker."