VrouwSimona: geluidsarm…

Soms kan je als mens liggen piekeren over hoe het een en ander op te lossen. Dan, op het moment dat de moed je in de schoenen zakt en je de handdoek dan maar in de ring wil werpen, plopt daar een oplossing binnen. Wethouder Jurgen Nobel heeft laatst ook zo'n Eureka momentje gehad. Al die mensen die ergens moeten wonen, en waar absoluut wel bouwplekken voor zijn, maar helaas met een grote maar, namelijk bouwgrond onder vliegroutes. Daar willen misschien fanatieke vliegtuigspotters wel een huis, zo pal onder een aanvliegroute, maar heeft de rest daar flink veel moeite mee. Maar er kwam een oplossing, want de bouwkundige Martijn Lugten deed onderzoek naar geluidsarm wonen en promoveerde daarop. Hier in Haarlemmermeer steeg toen een licht gejuich op, niet te hard want dan krijg je weer klachten over geluidsoverlast.

Zie, het kan. Naast toekomstige bewoners een krabbel laten zetten met de belofte van hun kant dat zij niet gaan piepen over vliegtuiglawaai wanneer zij in een woning trekken waar zij daar geheid last van krijgen, kan je misschien zelfs woningen neerzetten die 'geluidsarm 'zijn. De wethouder en de bouwkundige hebben een pact gesloten. Ze starten met een proef met geluidsarm bouwen. En hopen zo tot resultaat te komen dat deze woningen dan 'geluidswinst' gaan opleveren!

Tot 2040 zou dit, 20.000 nieuwe woningen kunnen opleveren. Er zit alleen wel een grote MAAR aan. Want het gaat nu nog allemaal om theorie. Nu begrijpen wij dat heus wel, alles moet proefondervindelijk ervaren worden, daarna komt de evaluatie en daarna gaat het misschien de prullenbak in. Ach, er komen in ieder geval weer wat huizen bij. En anders heeft het volgens deze optimisten wel een groot psychologisch effect. Want vliegherrie, kan je minder ergeren wanneer je weet dat men er echt, maar dan ook echt alles aan heeft gedaan om het te verminderen. Waarbij ook nog meegenomen wordt, dat wanneer je de buitenomgeving vol groen zet de lawaaibeleving ook sterk vermindert. Kortom: een kwestie van yin en yang.

Zelf kunt u ook meewerken door heel veel dikke dekens op te hangen en veel boekenkasten met uiteraard boeken erin tegen de muren plaatsen, wel buiten, want daar zit de pijn. Of, een beproefde methode toegepast in veel schoolklassen, zet een koptelefoon op.

Ikzelf krijg bij zulke berichten altijd even de aandrang om hard te gaan gillen, maar dan wel buiten.