Huisarts Bakker draagt na 43 jaar praktijk over: 'Ons vak wordt niet makkelijker'

HOOFDDORP Dokter Sipke Bakker legt de telefoon neer. "Dit was dan de laatste. Ik kon deze patiënt vertellen dat de uitslag van zijn hartspier normaal was. Gelukkig. Fijn om te eindigen met iets positiefs."

Het is 26 juni, de praktijkdag zit erop en daarmee ook zijn loopbaan als huisarts. Nog enkele afsluitende werkzaamheden, dan is het klaar. Tijd voor pensioen. Sipke Bakker (73) maakt na 43 jaar plaats voor dokter Martine Verwijs. Onder de naam Medisch Centrum Hoofddorp zet zij in gebouw Meerwaarde de praktijk voort. "Ze heeft hier al regelmatig gewerkt, ze is geen onbekende meer."

Op 6 juli neemt hij bij Claus Event Center officieel afscheid. Maar voordat het zover is blikt hij graag even terug en vooruit. Wilde hij altijd al arts worden? "Eigenlijk wel. Na de middelbare school dacht ik even: ik word piloot. Maar de markt zat niet mee en ook mijn vader zag het niet zitten. De studie medicijnen kwam in beeld, maar niet iedereen in mijn omgeving reageerde enthousiast. "Niks voor jou, te moeilijk", hoorde ik. Dat had ik net nodig, want zoiets liet ik me niet zeggen. Ik vroeg een beurs aan - mijn ouders waren niet rijk - en schreef me in bij de VU. Dat ik die beurs kreeg, daar ben ik nog steeds blij om. Anders had ik nooit kunnen bewijzen hoe verkeerd ik was ingeschat. Ik ben keurig op tijd afgestudeerd."

FANTASTISCH "Ik was dus basisarts, en toen? Ik dacht aan gynaecologie. Ik heb de opleiding twee jaar gevolgd, maar ik moest in militaire dienst. Daarna kwam de twijfel. Ik zag de mooie uitdaging van het vak huisarts, waar je dichtbij de patiënt staat. Het sprak me aan, ik besloot te switchen. Ik heb er nooit een seconde spijt van gehad. Een fantastisch vak."

Tijdens zijn gynaecologieperiode had hij zijn vrouw Bea leren kennen. Samen met haar kreeg hij de kans te starten in Hoofddorp.

CADEAUTJE "In 1976. Vanwege een artsentekort mochten we tijdelijk 'inwonen' bij dokter Wolsak. In 1979 kregen we onze eigen plek: Piratenweg 3. Daar heb ik, mede dankzij de enorme inzet van mijn vrouw, huisarts kunnen zijn zoals ik dat wilde." Ja, natuurlijk herinnert hij zich uit die eerste periode een bijzonder moment. "Een bevalling, hier op de onderzoekstafel. In de kerstnacht. Het is goed verlopen. Iedereen gelukkig. Ik krijg nog steeds ieder jaar op Eerste Kerstdag van de familie een cadeautje."

TOEKOMST Zorg anno 2019 is anders dan zorg anno 1976. De Landelijke Huisartsen Vereniging kwam met een andere beroepsdefinitie: bieden van continue integrale persoonlijke zorg werd gewijzigd in gezamenlijke zorg. Een huisarts werkt namelijk niet meer alleen, er zijn altijd praktijkondersteuners. En dan de regelgeving. "De overheid introduceerde het rendementsdenken en de zorgverzekeraars prikkelende maatregelen om ons te laten doen wat vooral goedkoop is. Maar dat is niet automatisch het beste. Ik ben blij dat de minister onlangs heeft toegegeven dat de marktwerking in de zorg is mislukt." Hij is kritisch over de strenge privacywet. "Overdragen van patiëntengegevens leidt zo beslist tot problemen" Ook de nieuwe openheid – een patiënt moet zijn eigen dossier kunnen lezen – maakt het vak moeilijker. "Omgaan met medische info is niet altijd simpel, het kan bij de patiënt leiden tot verwarring. Dan verlies je vertrouwen. Het is niet makkelijk dat te herstellen." En er is internet. Hoe ga je om met patiënten die denken zelf de diagnose al gesteld te hebben? "De huisarts die nu van start gaat heeft het zeker niet makkelijker dan wij indertijd."

ADVIES Bij zijn afscheid heeft hij een advies voor de gemeente. "Er wordt hier zoveel gebouwd, denk bij de planning van nieuwe wijken ook eens vroeg aan locaties voor zorg. Waar de supermarkt komt, staat voorop. Maar de dokter, de fysio? Zoek dat zelf maar uit. En ook in bestaande gebouwen vindt een startende arts nauwelijks een (betaalbare) plek. Dokter Verwijs is drie jaar op zoek geweest. Alsjeblieft gemeente, dat moet toch anders kunnen?"

Anja Maas