Pater Eko:
Pater Eko: "Met name in december is de hunkering naar verbondenheid groot." Trudy Witteman

Wennen aan stamppot andijvie: Pater Eko over inburgeren, tijd, december en Kerstmis

14 december 2019 om 10:30 Mensen

HOOFDDORP Wonen op Timor, wonen in Hoofddorp. De verschillen zijn groot, maar er zijn ook veel overeenkomsten. Een gesprek met Silvester Manek Eko die in oktober werd geïnstalleerd als assistent-priester in de Joannes de Doperparochie.
"Het was een hartelijk welkom. Ik voel me thuis hier."

Hij houdt van zingen, speelt gitaar, lacht veel en is een prima gastheer. De koffie heeft hij maar net ingeschonken of de eerste herinneringen liggen al op tafel. "Op 3 april 2016 landde ik vanuit Timor op Schiphol. Gelukkig werd ik opgewacht met een dikke jas. Ik had het koud en heb het nog steeds koud. Het inburgeren begon snel en daar hoorde kennelijk ook stamppot andijvie bij. Geen idee wat het was. En ik aan tafel maar wachten waar de rijst bleef." Eko lacht en zijn ogen lachen mee. "Inmiddels ken ik het hoor en vind ik bruinbrood met kaas ook heerlijk." Met twee voornamen was het even een dingetje hoe hij door het Hoofddorpse leven zou gaan. Voor het gemak werd de goed in het gehoor liggende familienaam aangehouden. Wie pater Eko zegt weet wie ermee bedoeld wordt.

Mijn talenkennis was beperkt tot een paar krachttermen die ik van mijn opa had geleerd. KRACHTTERMEN Inburgeren. Het komt meerdere malen ter sprake. Eko: "De eerste stap is de taal leren van het land waar je woont. De taal spreken betekent dat je contacten kunt leggen. Bahasa Indonesia, mijn moedertaal, mag dan vol zitten met Nederlandse woorden, het Nederlands is moeilijk voor me. Vooral uitdrukkingen moeten mensen me nogal eens uitleggen. Toen ik hier kwam heb ik gevraagd om als ik niet duidelijk ben, mij te willen corrigeren. Daar leer je de taal mee." Dat hij geen enkel Nederlands woordje kende toen hij hier aankwam, is ook niet helemaal waar. Weer die gezellige lach: "Mijn kennis was beperkt tot een paar krachttermen die ik van mijn opa had geleerd. En hij had ze weer geleerd van Nederlandse missionarissen die op West-Timor en in mijn geboortedorp Wedomu actief waren." Hun werk op het gebied van onderwijs, gezondheid en armoedebestrijding werd later overgenomen door de Societas Verbi Divini (SVD), In het Nederlands: Gezelschap van het Goddelijk Woord. Mede geïnspireerd door hun kijk op de wereld besloot Eko tijdens de Middelbare School dat hij priester wilde worden. "Delen met mensen die het minder hebben. Zoals mijn vader mij dat altijd heeft voorgehouden en zelf nog steeds doet." Niet zo vreemd dus dat de op 5 december 1985 geboren Eko zich aansloot bij de wereldwijde congregatie SVD. In september 2015 werd hij priester gewijd.

MULTICULTUREEL In het spoor van jonge SVD-leden uit landen als India, Congo, Polen en Ghana koos ook Eko voor Nederland. Hij wilde per se naar het kleine land aan de Noordzee dat zoveel missionarissen naar Indonesië had gestuurd. Zijn land, waar hun werk nog steeds gewaardeerd wordt. Anno nu is de situatie dus precies omgekeerd. Trokken eerder Nederlandse mannen en vrouwen naar landen in Afrika en Azië om Gods woord handen en voeten te geven, nu komen mensen als Eko naar ons land. "Ik ben dankbaar dat ik dit doen mag." De SVD'er woont met mede-broeder Bert in de pastorie die in september vorig jaar als communiteit in gebruik genomen is en waar naar verwachting komend jaar zich nog een aantal SVD'ers zal vestigen. "Waardoor er aan de Kruisweg een multiculturele samenleving gaat ontstaan."

Net als hier is ook op het christelijke Timor december een bijzondere maand.VERSCHILLEN De nodige verschillen met zijn Eko inmiddels opgevallen. Hij noemt het begrip 'tijd'. Eko: "Hier geldt voor een afspraak: tijd is tijd. Op West-Timor moet je niet gek opkijken wanneer iemand een uur later verschijnt. In Nederland bestuurt de tijd de mensen, daar besturen de mensen de tijd." In algemene zin zijn mensen hier wat afstandelijker, is zijn indruk. "Als je om je heen kijkt zie je meer belangstelling voor het mobieltje dan voor de medemens. En dat terwijl sociale contacten zo belangrijk zijn in een wereld waar mensen minder naar elkaar omkijken." Aandacht voor elkaar. Verbinden. Als vanzelf legt Eko een bruggetje naar december en naar Kerstmis. "Net als hier is ook op het christelijke Timor december een bijzondere maand. De kerstboom wordt neergezet, de familie komt bij elkaar en de mensen nemen cadeaus mee. Zeker als het hier kouder wordt mis ik die warme familiebijeenkomsten. Het is altijd heel fijn om de familie weer te zien. Eén keer in de drie jaar kan ik met vakantie. Je begrijpt dat ik er naar uitzie."

WELKOM Kerst wordt op Timor net zo intens gevierd als hier. Met volle winkels, met mensen die elkaar opzoeken, met volle kerken. Als pastor zegt Eko: "Ook al kom je maar één keer per jaar, je bent net zo welkom. Ik vraag me niet af waar mensen de andere zondagen blijven. Dat is ieders persoonlijke zaak. Kerstmis is het feest om het verschil te maken. Praat eens met elkaar. Niet alleen met iemand die op je lijkt, of die je kent maar ook met die andere man of vrouw in de flat. Van een beetje naar elkaar omkijken is nog nooit iemand slechter geworden. En het voorkomt isolement. Zeker in december is bij veel mensen de hunkering naar verbondenheid groot."

Frans Witteman

Mail de redactie
Meld een correctie

advertentie
advertentie