Observaties in coronaland: Geen hand aub!

HAARLEMMERMEER Onder de naam Observaties schetst onze medewerkster De Meermin de samenleving ten tijde van corona. Deze week aflevering 1: geen hand aub.

In den beginne leek het nog ver weg. Maar de mevrouw die mij op 2 maart geen hand wilde schudden, liet mij toen ook een beetje schudden. Dus scharrelde ik, met meerdere mensen, door een appartementje om te kijken of dit iets was om naartoe te verhuizen. Uit mijn ooghoek loerde ik naar haar om te zien of ze ook de nieuwe bezoekers de uitgestoken hand weigerde. Natuurlijk deed zij dat.

Ik merkte dat dit toch wel wat met mij deed. Allereerst wat was ik een oen, dat ik daar zelf niet opgekomen was, maar ook voelde ik mij een beetje afgewezen.

Niet veel later, op 8 maart, bezocht ik een verjaardag van een schoonzus. Daar komen veel reislustige senioren bij elkaar. Met lief had ik toen maar afgesproken dat wij nu maar het initiatief zouden nemen tot geen handen schudden en beperkt fysiek contact. We werden beloond met wat hoon en of wij ons niet wat overdreven gedroegen! Diezelfde avond adviseerde onze premier Rutte ons om elkaar geen hand meer te geven. Er speelden toen twee emoties door mij heen: a) ik was zo gek nog niet en zeker geen hypochonder, b) verdorie het begint nu wel serieus te worden.

Inmiddels gelden er alweer meer afstandsregels en staat het bezoeken van een nieuw onderkomen onder aan mijn lijstje. Tussen 2 maart en nu is er veel veranderd. Terwijl het virus er natuurlijk al was. Maar met de illusie dat wat bij de buren gebeurt, mij niet overkomt, kan ik mij niet langer verstoppen.

Hoewel, het vrijwillige indoor bestaan natuurlijk gewoon verstoppen is, en afwachten op betere tijden. Ik wil u berichten over veel zaken die zowel u als ik aangaan, maar ook zeker raken.

Ondertussen blijf ik de boel observeren.

[Groeten van De Meermin