Bewoners Verzetswijk bang voor verpaupering woonwijk

HOOFDDORP - Er is jaren over gediscussieerd. Het heeft jaren geduurd voordat er een eerste paal de grond in ging. En het heeft vervolgens weer een hele periode geduurd eer de eerste woningen konden worden opgeleverd. Maar nu staat de Verzetswijk er dan toch. Met straatnamen die verwijzen naar bekende en minder bekende verzetsstrijders uit de Tweede Wereldoorlog. Thijs Ouwerkerk, Cor van der Meer, Antje Breijer, Juf. Van Kempen, Sjef van Kalmthout. Inclusief een fraaie architectuur, een ruime keus uit huurwoningen. Een op het eerste gezicht een prachtige wijk, dicht bij het winkelcentrum Vier Meren.

Maar schijn bedreigt, aldus een aantal inwoners van de woonwijk tussen Hoofdweg, Geniedijk, Nieuweweg en Burgemeester van Stamplein. Inwoners die absoluut niet met hun echte naam in de krant willen, bang als ze zijn voor represailles uit de buurt.

"Onze namen doen er ook niet toe", vinden ze gezamenlijk. "Het gaat om ons verhaal en het verhaal van onze wijk."

Dat verhaal komt, samengevat, neer op een heerlijke start, een roerige periode daarna en vervolgens angst voor hetgeen nog kan gaan gebeuren.

"We hebben zelf altijd in het dorp gewoond. Toen we dan ook naar een ander huis uit gingen zien omdat we steeds ouder worden en minder goed trap lopen, leek ons deze wijk dé oplossing. Ruime kamers, dicht bij het winkelcentrum en alles nieuw. Wat wil eens mens nog meer?" De eerste jaren bleef dat positieve gevoel overheersen. Maar zo'n twee jaar geleden begon het te rommelen. Rommel op de paden achter de woningen. Jongeren die bij elkaar komen hangen. Geluidsoverlast. In het begin allemaal van die kleine dingen die bij een woonwijk lijken te horen. Maar het bleef daar niet bij. De overlast werd steeds heftiger en regelmatiger. Tot complete bedreigingen aan toe, toen we als bewoners er iets van zeiden. Of we een klap voor ons kop wilden hebben. En dan zeg ik het nu nog netjes.”

Een andere bewoner van de wijk is niet bedreigd, hij heeft echt enkele klappen gekregen. Met als resultaat een paar blauwe plekken en de nodige pijn in het gezicht. “Snap je nu waarom we niet met naam en toenaam in de krant willen. Maar dat we wel willen dat meer mensen hiervan af weten?”

De klachten hebben de bewoners, zo kunnen ze schriftelijk aantonen, onder de aandacht gebracht van de verhuurder en de politie. “We hebben de deur van de vestiging hier in de wijk (in de Antje Breijerstraat) zowat - figuurlijk gesproken uiteraard - platgelopen. Maar er werd wel van alles beloofd, maar zover wij kunnen overzien niets gedaan.” Toppunt van de negatieve gevoelens over hun ooit zo leuke wijk vinden de bewoners de vondst en ontmanteling van een vijftal hennepkwekerijen in even zoveel woningen. Of het (ver)huurbeleid in combinatie met de toch wel forse huren (1.000 euro kaal is geen uitzondering) daar debet aan is, willen ze niet voor de volle honderd procent zeggen. “Maar je kunt ons niet wijsmaken dat jonge huurders op een legale manier genoeg kunnen verdienen om die huur op te brengen. Dan moeten we wel “bijverdienen”. En de verhuurder - die zal het worst wezen waar het geld vandaan komt. Als het er maar komt.”

“Wij zitten met de gebakken peren. Dit was enkele jaren geleden een prachtige wijk. Maar de een na de ander verhuist. Op dit moment staan er tientallen woningen leeg. Delen van de wijk zien er - denk aan de tussenpaden en de tuinen - niet uit. Echt, de boel verpaupert aan de strekkende meter. Wedden dat de politie straks weer een hennepkwekerij ontdekt?”

Zowel de verhuurder als de politie waren woensdagochtend 24 oktober nog bezig met het formuleren van een reactie.

(aanvulling van redactiezijde: enkele dagen later bleek, ná het verstrijken van de deadline, dat Amvest wel degelijk wilde reageren. De mail met vragen was echter bij de verkeerde persoon terecht gekomen. Woordvoerders van Amvest en de redactie ontmoeten elkaar op maandag 5 november in het kantoor in de Antje Breijerstraat.)