Deze week aan het woord: Horzel

1 november 2007 om 00:00 Nieuws Geloof en politiek Ik hang de (helaas schijnbaar steeds minder evidente) stelling aan dat de scheiding tussen kerk en staat een absoluut onmisbaar kenmerk is van een moderne maatschappij. Politieke en andere maatschappelijk relevante beslissingen moeten gemaakt worden op basis van rationele overwegingen, niet op basis van de wens van goden en profeten. Mensen dienen beloond (en gestraft) te worden op basis van inzet, capaciteiten, sociaal engagement en de mate waarin ze bereid zijn de seculiere wetten in hun land na te leven; niet omdat ze wel of niet tot de categorie uitverkorenen horen van deze of gene godsdienst. Dat is mijn bescheiden mening. Mensen vragen mij dan altijd hoe het komt dat ik al jaren op het CDA stem, een partij die nota bene het woord ‘christelijk’ in haar naam heeft staan. Dat doe ik om een aantal redenen. In mijn ogen is er bijvoorbeeld geen werkelijk alternatief (en nu zeker niet meer); ook heeft de partij een relatief groot aantal goede bestuurders. Maar ter zake: het mogelijke bezwaar van de religieuze kleur van de partij wordt (voor mijn gevoel althans) voor een groot deel weggenomen doordat de ‘christelijke’ waarden die ze voorstaat steeds minder orthodox christelijk en steeds meer algemeen ‘menselijk’ worden. Veel van deze waarden onderschrijf ik dus van harte. Daarbij is het denk ik goed dat sommige van deze waarden, vooral in deze steeds sneller veranderende samenleving, ‘geankerd’ worden, als u begrijpt wat ik bedoel. En ik kan er best mee leven (vooral dus ook omdat er geen goed alternatief bestaat) dat dit anker gevonden wordt in een abstract metafysisch principe, als u begrijpt wat ik bedoel. Ik voel mij echter zeer ongemakkelijk als denkrichting dogma wordt, en een coulante houding vervangen wordt door orthodoxe verstarring. Dat is helaas nog altijd het geval bij de ChristenUnie, die onder de leiding van de werkelijk vakkundige en zelfs soms inspirerende Rouvoet toch telkens weer op een zeer negatieve manier in het nieuws komt. Nu is Amsterdams deelraadslid Yvette Lont weer van plan op het partijcongres een motie in te dienen om homoseksuelen te weren uit bestuursfuncties van de partij. Eerder al was dezelfde Lont in opspraak vanwege haar uitspraak dat homoseksualiteit een ‘zonde’ was, die een ‘geestelijke dood’ verdient. Het valt me dus sowieso al mee dat ze überhaupt toegeeft dat er homo’s in de partij bestaan. In Iran bestaan die bijvoorbeeld helemaal niet. Horzel