‘Koninklijke’ pleegvaders hebben dagtaak aan gezin

8 november 2007 om 00:00 Nieuws

Natuurlijk zijn ze beretrots op hun benoeming tot Lid in de Orde van Oranje Nassau dat ze met hun kinderen hebben gevierd met een gezellig potje bowlen. Maar zeggen Ron en Aad heel bescheiden: “Wij dachten nog waarom wij? Er zijn zoveel mensen die veel méér doen dan wij.” Waarmee ze niet willen zeggen dat een huishouden van negen personen bestieren iets is dat je met twee vingers in de neus doet. “O, nee. Geen dag is hetzelfde en altijd zijn we bezig. Naar school, naar de voetbalclub, zwemmen, paardrijden, het is altijd passen en meten.”

Aandacht, zorg en liefde voor kinderen met eigen verhaal VIJFHUIZEN - Ze kunnen het nog steeds moeilijk bevatten en lopen nog op een roze wolk. Aad de Boo en Ron Dissel kregen 29 oktober onder grote belangstelling een koninklijke onderscheiding voor een kwart eeuw inzet voor kinderen in nood. In hun gezellige huiskamer vol bloemen en kaarten breken de twee vaders een lans voor meer opvanggezinnen.

Ook bij Aad en Ron was rond de koninklijke onderscheiding geheimzinnigheid troef. Van de gemeente kwam de vraag of ze in het raadhuis over hun ervaringen met het pleegouderschap wilden komen vertellen. Hoewel ze het vreemd vonden omdat ze over dit onderwerp al zoveel voorlichting en gastcolleges geven op scholen, congressen en aan pedagogen in opleiding besloten ze toch op de uitnodiging in te gaan. Maar toen greep de cardioloog in. Aad: “Ik had 30 oktober een onderzoek vanwege een mogelijke bypass-operatie. Vanwege de spanning en emoties die een dergelijke gebeurtenis met zich kan meebrengen leek het de arts geen goed idee het geheim te houden. Op het laatste moment werden wij ingelicht. Ook de car-dioloog was bij de uitreiking. Geweldig vond ik dat.”

Aad en Ron staan aan het hoofd van een bijzonder gezin dat 9 juni 1982 gesticht werd met het opnemen van hun eerste kind Huub. Een tiener van 15 met een verstandelijke beperking en totaal onthecht. Hij woont zelfstandig nu. “Het was keihard knokken, maar we gingen ervoor. Huub had het naar zijn zin en leefde helemaal op”, kijkt Ron terug. Inmiddels telt het gezin dat sinds mei in Vijfhuizen woont, liefst zeven kinderen. Allemaal kwamen ze met zware bagage binnen. Drugsverslaafd geboren, verstandelijk beperkt, mishandeld, misbruikt. Als gevolg van hun verleden geen modelkinderen, maar dankzij de aandacht, zorg en liefde van beide vaders functioneren ze als elk ander kind. Daarnaast is er in hun hart en huis ook nog plaats voor kinderen die zij vanwege een crisissituatie tijdelijk opvangen. Die bij hen tot rust komen en de accu even kunnen opladen. Stichting Twee Vaders maakt dit financieel mogelijk.

Knokken, dat hebben Ron en Aad, die dertig jaar samen zijn en vijf jaar geleden zijn getrouwd, wel geleerd. Knokken tegen de vooroordelen. “Nu is er erkenning. Vroeger afwijzing. Twee mannen die kinderen opvoeden, dat kan toch niet werd er gezegd. Het kan wél. Aan ons katholieke geloof hebben we daarbij veel steun. Drie gouden regels leren we de kinderen: oordeel niet, steel niet, heb je naaste lief. Neem die in acht en je komt er wel, houden we ze voor.” Paula die al 14 jaar bij hen woont eerde hen met een beeldje - ‘n man die een kind vasthoudt - en een gedicht. ‘Ik kreeg twee lieve ouders die zich openstellen met heel hun hart’

Pappa Aad en pappa Ron, zoals de kinderen ze noemen, vinden het triest dat er zo’n groot tekort aan opvanggezinnen is. “Een beetje sociaal kunnen we toch zeker wel zijn? Zorg afkopen door de portemonnee te trekken werkt echt niet”, zeggen ze bewogen.