Deze week aan het woord: de Teek

22 mei 2008 om 00:00 Nieuws Een nekschot onwaardig Sorry, maar ik ga het toch zeggen: Nederland is de weg kwijt. Vorige week werd de cartoonist Gregorius Nekschot opgepakt door de politie. Zijn huis werd doorgespit, hij moest dertig uur op het bureau blijven, en agenten hebben zelfs gedreigd zijn identiteit aan het publiek kenbaar te maken. De aanleiding? In 2005 (!) deed imam Van der Ven (u weet wel - die man die op televisie Geert Wilders dood wenste) aangifte bij het Meldpunt Discriminatie Internet omdat de cartoons van Nekschot moslims en andere minderheden zou beledigen. Inmiddels heeft het Openbaar Ministerie bepaald dat acht cartoons inderdaad discriminerend zijn en dat de cartoonist deze van zijn website dient te verwijderen. Als deze episode niet de zoveelste in een lange rij voorbeelden zou zijn waarin de Nederlandse overheid niet weet om te gaan met het spanningsveld tussen de vrijheid van meningsuiting en het verbod op discriminatie, dan zou ik het hele verhaal ‘kinderachtig’ kunnen noemen. Ik begrijp namelijk niet zo goed waarom je als lichtgeraakte moslim relatief obscure websites van islamcriticasters zou bezoeken. Dat is natuurlijk zoeken naar belediging. Ik krijg er hetzelfde gevoel bij als wanneer de PVV weer eens in de Kamer de resultaten wil bespreken van haar koortsachtige internetzoektocht naar ‘bewijs’ dat islamieten fascisten zijn. Maar zoals ik al zei, ‘kinderachtig’ is niet het goede woord. Noem me een cynicus, maar ik zie de arrestatie van Nekschot als een nogal zielige poging van Nederland om na de film van Wilders het imago van een moslimhatend land van zich af te schudden. Dat Nekschot is gepakt zou als bewijs moeten dienen dat niet iedereen in Nederland hetzelfde over moslims denkt als gesuggereerd wordt door de film van Wilders. Het probleem met deze politieke manoeuvre (naast het goedkope opportunisme) is echter dat het een volledig verpest beeld geeft van de verhoudingen tussen de rol van de cartoonist en van de politicus. Wat mij betreft is het aan een volksvertegenwoordiger om er rekening mee te houden dat elke openbare uitspraak een publieke betekenis heeft. Wat dat betreft is het af te keuren om een film te maken waarin duidelijk wordt gesuggereerd dat een significant gedeelte van de bevolking ofwel een andere identiteit aan moet nemen ofwel moet vertrekken. Een cartoonist daarentegen mag agressief zijn, overdrijven en beledigen. Dat is nu eenmaal onderdeel van de taakomschrijving, en één van de redenen waarom series als De Simpsons en South Park populair zijn. Dat de grappen van Nekschot een stuk minder komisch en intelligent zijn is duidelijk. Maar als we mensen gaan arresteren omdat ze niet grappig zijn, dan heb ik ook nog wel een paar suggesties. De teek