Deze week aan het woord: Luis

27 november 2008 om 00:00 Nieuws Onze Gepke Ik weet niet hoe het u vergaat. Maar elke keer als ik langs het hoofdbureau van politie in Hoofddorp rijd, kijk ik even of ze er nog ligt: ‘onze Gepke’. De tanige vrouw die daar wind, regen en koude trotseert om, zoals ze zegt ‘een statement te maken’. Niet slim in deze koude wintermaanden, maar wel dapper en getuigen van doorzettingsvermogen. Ik kan daar wel waardering voor opbrengen. Dat is wellicht ook de reden dat ik, elke keer dat ik er langs rijd, ‘hoi Gepke’ wil roepen. Als een soort steunbetuiging. Daarom schrok ik ook ontzettend toen Gepke er zaterdagavond en zondagavond niet lag. ‘Ze zal toch niet dood zijn?’ flitste het daar mijn hoofd. Maar nee hoor, maandagochtend was ze er weer en ik haalde opgelucht adem. De gemeente had haar ‘alleen maar’ voor landloperij laten oppakken zodat ze in een warm gebouw de koude novembernachten kon overleven. Tof zeg, dat de gemeente dat gedaan heeft met mijn en onze Gepke, was mijn eerste gedachte. Maar is dat eigenlijk wel zo tof? Wat zijn de echte argumenten waarom de gemeente onze Gepke ‘ineens’ van straat geplukt heeft. Is dat omdat er steeds meer klachten en vragen kwamen? Of is het omdat de gemeente bang is voor de consequenties zodra Gepke echt een keer dood ligt voor het politiebureau? Want denk erom dat dat een hoop heisa gaat geven. De media (die het verhaal van Gepke nu buiten de kolommen houden) zullen daar meteen bovenop duiken met vragen als: Hoe heeft dit kunnen gebeuren voor het hoofdbureau van politie? Is die Gepke echt een Grotestads-probleem of is het maar een gewone, niet gekke, vrouw die volhardt in haar strijd tegen, wat zij noemt, het grote onrecht? Moet je haar eigen keus zo ver waarderen dat er een soort martelaarsschap ontstaat? Is vanaf een afstand de boel in de gaten houden voldoende? Waarom kan Gepke al vanaf april op de stoep liggen? Waarom is er nooit naar een adequate oplossing gezocht? Het zijn vragen die schreeuwen om een antwoord, ook nu mijn en uw Gepke (we rijden er dagelijks met z’n duizenden langs) nog leeft. En dat is niet het enige dat schreeuwt. Want ook al is Gepke een probleem, haar in de gaten houden en oppakken wegens landloperij om haar daarmee te beschermen tegen de kou, is géén oplossing. Het is niet meer en niet minder dan een doekje voor het bloeden, een pleister op de wonde, een pilletje tegen de hoofdpijn. Dus: doe iets voor onze Gepke! Voordat er straks wel een overlijdensbericht in de krant staat. Luis