Waterral

Vorst creëert allerlei interessante kansen om bijzondere soorten waar te nemen. Dat komt enerzijds omdat je door het ijs op allerlei andere plaatsen kunt komen en anderzijds omdat ook schuwe dieren, om aan voedsel te komen, zich vaker uit hun schuilplaatsen wagen. Vorige week liep ik tegen bokjes (soort watersnip) aan, deze week was dat een waterral langs de ‘gekantelde percelen’, een verder oersaai ‘recreatiegebied’ met een fietspad en een kanaal erlangs tussen de A4 bij Schiphol en de IJweg bij het Haarlemmermeerse Bos.

Een bekender familielid van de waterral is het iets grotere waterhoentje. Dit dier heeft zich redelijk goed aangepast aan het leven bij menselijke bebouwing. De waterral niet. Die leeft nog schuw en teruggetrokken in moerassen en ruigtes langs rivieren met veel overjarig riet. De vogel heeft een grijze hals en borst. De rug is bruin en de zijkant is gedeeltelijk zwart-wit gestreept. De waterral heeft een opvallende lange rode snavel en vrij lange poten met grijptenen om zich in natte ruigtes te verplaatsen.

Bijzonder: Het meest bijzondere kenmerk van de waterral is zijn roep. De vogel produceert in de paartijd een gillend geluid dat in vroeger tijden ongetwijfeld tot spookverhalen aanleiding heeft gegeven. Het laat zich het best omschrijven als het gillen van een big.

Waar: De waterral komt in een groot deel van de gematigde streken van Eurazië voor. In tegenstelling tot West-Europa komt de waterral op de steppegebieden ten oosten van de Oeral veel voor in gezelschap van vogels die hier als weidevogel gelden. Rallen kunnen dan ook eigenlijk tot de graslandvogels worden gerekend. In de meer gecultiveerde delen van Europa worden de graslanden veel te kort en te eentonig gehouden om voor rallen geschikt te zijn. In Nederland wordt het aantal broedparen van de waterral geschat op 2.500-3.000. In Haarlemmermeer staat voor deze soort meestal een witte vlek. Daarom is het leuk dat hij zich nu ook hier ook heeft vertoont. Omdat ik de roep in 2007 ook gehoord heb bij Fort Aalsmeer, denk ik dat de kans groot is, dat hij toch in onze polder broedt.