Miep Knipscheer-Pels maakt morgen de honderd vol
26 februari 2009 om 00:00 NieuwsZe heeft het niet cadeau gekregen in het leven, maar toch kijkt Miep Knipscheer die voor zichzelf niet het gevoel heeft dat ze morgen de eeuw volmaakt, met voldoening terug. “Ik ben erg tevreden. Astrid, Madeleine, Diana en ik zijn een Klavertje Vier. Het zijn schatten van dochters die het erg getroffen hebben met hun mannen die ook voor mij erg lief zijn” bekent ze in haar kamer in zorgcentrum De Meerwende.
Mevrouw Knipscheer, een geboren en getogen Amsterdamse, komt uit een gezin van tien kinderen en is vaak verhuisd vanwege de noodzaak van een groter huis. Het laatste station was in de Hoofddorppleinbuurt waar haar vader een fietsenstalling had en waar buurjongen Wim hevig verliefd op haar werd. En zij op hem. Ze trouwden in 1941 waarna snel achter elkaar de drie kinderen werden geboren. “Ik had er graag meer gehad, maar dat ging niet want in 1944 al overleed Wim. Hij was pas 38. Diana was toen twee weken.” Voor oud-fotomodel Miep brak een zware tijd aan. Er was geen eten, maar vanwege de bijzondere situatie kreeg Miep van de Duitsers toestemming mee te varen naar Friesland, in die tijd het land van melk en honing.
De komst van de auto, elektriciteit en toilet, ze heeft het allemaal meegemaakt. De komst van de wc was een zegen, zegt Miep. “De emmertjes poep werden nog opgehaald en het gebeurde nogal eens dat mensen met een volle emmer in hun hand op de smalle trappen struikelden. Vies hè?”
Koken was een grote hobby van de kwieke eeuwelinge. “Mijn vader was kok en ik stond altijd bij het fornuis te kijken hoe hij het deed. Ook heb ik veel gezongen. Twintig jaar Latijn in het parochiekoor van de Keizersgrachtkerk en in de Mattheüs Passion was ik 1e sopraan.” Miep haalt adem en tovert moeiteloos de hoge C tevoorschijn. Stilzitten kan ze niet. Winkelen vindt ze heerlijk want ze is gek op mooie kleren. “We waren heel gelukkig met elkaar”, zegt Miep die uitkijkt naar morgen wanneer zij uitgebreid in het zonnetje wordt gezet.
