Deze week aan het woord: Spin

23 april 2009 om 00:00 Nieuws Verdraagzaamheid Het is alweer bijna begin mei. Tijd voor bezinning. Wat Spin betreft blijft dat nog heel lang zo. We herdenken in Nederland op 4 en 5 mei eerst de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog en daarna de bevrijding. We gedenken ook alle slachtoffers uit de ándere oorlogssituaties. Helaas is oorlog nog steeds aan de orde van de dag. Ook Nederland levert nog dagelijks een actieve bijdrage in oorlogsgebieden. Met als pijnlijk gevolg dat er nog steeds vooral jonge mensen sneuvelen, ver van huis in een vreemd land. Spin schrijft dit op en probeert zich een beeld te vormen van het verdriet dat dit veroorzaakt bij de nabestaanden. Dat is onbegonnen werk. Zoiets moet je hebben meegemaakt om erover te kunnen oordelen. Hopelijk komt het nooit zover. Dichter bij huis vallen er ook dagelijks dodelijke slachtoffers. In het verkeer, door ongelukken op het werk (het sneuvelen van een militair kan vreemd genoeg ook als een bedrijfsongeval worden gezien…), door misdrijven. Het is, kortom, van alle dag. Omdat we met zoveel mensen in een betrekkelijk kleine ruimte samenleven én omdat we continu kennis kunnen nemen van wat er aan de andere kant van de aardbol gebeurt, is het allemaal zo intens. We hebben nooit rust. We moeten maar vooruit. Vóóruit. We moeten. Werken. Sporten. Zorgen. Verzorgen. Reizen. Kinderen. Een groter huis. Een betere baan. En nog veel meer. We moeten zovéél. Maar waarom? En van wie? Voor wie? We komen tijd tekort. Of herkent u dat niet? Behoort u tot de gelukkigen die niet regelmatig verzuchten: “Ik wilde dat er meer dan 24 uur in een etmaal gingen.” Doordat we zo druk zijn, doordat het overal zo druk ís, vertonen we te vaak het gedrag van ratten die met teveel in een te kleine kooi zitten. Die ratten beginnen elkaar af te maken. Niet eens onlogisch: iedere rat minder betekent per saldo meer ruimte voor de overblijvers. Toch? Gelukkig zijn wij mensen gezegend met ‘gezond verstand’. Dat we wel moeten blijven gebruiken. Anders verworden we tot ratten. Dus tijdens de bezinning die bij deze tijd van het jaar hoort zouden we eens na kunnen denken over hoe we onszelf kunnen ontmoeten. Nadenken over hoe we beter met de (tijds)druk kunnen omgaan, zodat we meer tijd voor onszelf hebben. Waardoor we ook meer tijd (en geduld!) voor een ander kunnen opbrengen. Waardoor de reacties op ons eigen gedrag begripvoller en minder heftig worden. Immers, als we niet meer zelf constant onder druk staan, dan kunnen we van anderen meer verdragen. En de anderen van ons… Zou het een overweging waard zijn, denkt u? Spin