Meerval 1

Van alle flora en fauna in de Haarlemmermeerpolder is de meerval mogelijk het meest uniek. In de ringvaart, de Westeinder, de hoofdvaart en in enkele diepe meren zoals de Toolenburgse plas en het grote meer in het Haarlemmermeerse Bos komt een geïsoleerde populatie van de Europese meerval van oudsher voor. Over de meerval is zoveel interessants te melden, dat dit weer een column in drie afleveringen wordt. Dit is de eerste aflevering.

Op dit moment in het jaar ontwaken de meervallen uit hun verstarring waarin ze de hele winter op grote diepte hebben doorgebracht. Dat gaat gepaard met een enorme honger en een legendarische vraatzucht. De Europese meerval wordt ook wel val of visduivel genoemd. De meerval eet zo’n beetje alles wat hem in de bek past. De dieren zijn ruim een meter lang, rustig en nieuwsgierig.

De meerval is een langgerekte vis met zeer kleine ogen. Hij heeft een vrijwel rolrond ongeschubd lichaam met een dikke buik en een zeer lange staart, waardoor hij wel iets van een grote paling heeft. De Europese meerval heeft zes baarddraden aan zijn opvallend grote platte bek. Hij heeft een klein rugvinnetje en een lange anaalvin. Hij is doorgaans donkergroen tot zwart aan de bovenzijde en vaak zilverachtig tot wit aan de onderzijde. Het kleurverloop is grillig en vlekkerig. Allerlei kleurafwijkingen zoals albino’s komen relatief vaak voor.

Een jonge meerval leeft voornamelijk van ongewervelde diertjes die hij op de bodem vindt, maar ontwikkelt zich al vroeg tot een succesvolle jager op grotere diersoorten die hij in het water tegenkomt. In begroeide wateren kan de meerval een flinke slachting aanrichten onder het zeeltbestand. In troebele onbegroeide wateren zijn brasem, karper, paling en snoekbaars geliefde prooien. Meervallen jagen ook vaak op watervogels zoals meerkoeten, amfibieën en kleine zoogdieren. Voor de mens is de meerval volkomen ongevaarlijk.

Voor meer informatie

www.deheimanshof.nl