‘Ik heb schildpadden gezien van ruim anderhalve meter’

4 juni 2009 om 00:00 Nieuws

Juf Karin zag tijdens haar bezoek van een week van heel dichtbij hoe bij een schildpad een zender werd geplaatst om het dier in de gaten te houden. Haar volgende wens is nu een lespakket samen te stellen voor kinderen op de basisschool.

Juf Karin Lewestijn vol verhalen terug van projectbezoek aan Suriname HOOFDDORP - “Dit was echt één van de mooiste ervaringen uit mijn leven.” Dat laat juf Karin Lewestijn uit Hoofddorp weten direct na haar terugkomst uit Suriname.

Haar aanwezigheid op het strand van Suriname heeft alles te maken met een gewonnen kennisquiz van het WNF. Daardoor mocht ze als reporter mee om verslag te doen van het zeeschildpaddenproject dat het WNF heeft opgezet aan de kust van Suriname. Daar nestelen nu nog vier soorten zeeschildpadden: de groene zeeschildpad, de Warana, de leder- en de karetschildpad. Deze schildpadden worden in hun bestaan bedreigd door netten, stropers en toeristen. “Stropers zijn gek op de eieren. Ze zuigen ze uit en zien het als lekkernij waar ze ook nog eens geld aan verdienen. Of ze maken soep van het vlees van de groene schildpadden.” In samenwerking met lokale organisaties zet het WNF zich in om de beesten te beschermen. “En beesten dat zijn het. Ik heb er één gezien van 1.60 meter, maar ze kunnen wel 2.90 meter worden”, aldus Karin.

Zodra ze begint te verhalen over haar belevenissen, barst een waterval van woorden los. “Toen we in Galibi, één van de legstranden, waren heb ik gezien hoe men een transmittor(zender) op de rug van een schildpad plaatste. Dat was ’s nachts en héél spannend!” De schildpadden leggen hun eieren namelijk ’s nachts. Dit duurt soms wel twee uur, want het is een enorme klus voor de beesten om eenmaal aan land te komen. Daarna gaan ze graven en leggen ze hun eieren in een kuil die ze vervolgens dichtgooien. Toen we de volgende dag op internet keken, konden we zien dat de schildpad nog langs de kust zwom.” De schildpad is met ‘Kadaru’ vernoemd naar de plaatselijke natuurclub. Kinderen van de basisschool kunnen daar lid van worden. Op deze manier wil het WWF (de internationale tak van WNF) kinderen zo vroeg mogelijk voorlichting geven.

“Ik kon met eigen ogen zien wat het WNF nou precies doet met het geld van de donateurs.” Karin is niet alleen in Galibi geweest, maar ook bij het legstrand in Matapica. “Hier heb ik ’s avonds schildpadden bezig gezien en daar ben ik naast gaan zitten. Echt heel indrukwekkend.”