Oudste inwoner (105) haalt nog dagelijks hap frisse lucht

22 oktober 2009 om 00:00 Nieuws

Onder de vele mensen die de jarige job kwamen feliciteren was ook burgemeester Theo Weterings. Hij eerde hij de oudste inwoner van zijn gemeente met een prachtig boeket bloemen. “U bent onze oudste inwoner maar u wordt de oudste van ons land”, verzekerde hij Eigje den Ouden voordat hij in De Meerwende gezellig aanschoof voor de koffie die vergezeld ging van een fors stuk taart die de jarige even daarvoor zelf had aangesneden. Juist vrijdagavond overleed de oudste inwoner van Nederland (107) zodat de Badhoevedorpse een aardig stuk dichter bij de wens van Weterings is gekomen. Die voortaan elk jaar op haar verjaardag komt.

Eigje den Ouden: ‘Gekken grijzen niet, zeiden ze vroeger’ BADHOEVEDORP - Toen ze de eeuw volmaakte had ze niet gedacht ook nog eens de 105 te halen. Toch is het gebeurd. Afgelopen vrijdag bereikte Eigje Teuntje, roepnaam Teuni, den Ouden- van Groningen deze mijlpaal. Een dag waar ze ontzettend van genoten heeft.

Haarlemmermeer’ oudste ziet er nog patent uit. Eigje heeft maar weinig rimpels en haar mooie bos haar wil maar niet grijs worden. Ze schatert het uit als ze zegt: “Ze zeiden vroeger ‘gekken grijzen niet’. Dat zal de reden zijn.” Als meer rimpels gepaard zou gaan met wat meer gezichtsvermogen dan mag dat volgens dochter Jeanne gerust. Het is voor de kinderen én voor Eigje zelf een grote zorg dat ze bijna niets meer kan zien. “De dagen duren lang. Ik moet het van de radio en het luisterboek hebben. Als het even kan ga ik naar buiten om een hap frisse lucht te halen.”

Voor Eigje is het bereiken van de ultrahoge leeftijd niet iets om op de borst te kloppen. Ze noemt het een geschenk. “Alles is bij haar met mate geweest, behalve hard werken”, zegt haar andere dochter en naamgenoot Eigje. Dan vertelt senior over vroeger. Dat ze op haar twaalfde van school kwam en haar vader vroeg haar melken te leren. Over het leven op de boerderij aan de Noorder Akerweg in de Akerpolder en over hoe ze dagelijks lopend langs het zwarte pad naar Badhoevedorp naar school ging. Over de ontmoeting met haar latere man aannemer Uri den Ouden die iemand mee moest nemen naar een bruiloft. Haar lange termijngeheugen is nog prima. Evenals haar goede humeur en haar positieve instelling die ervoor zorgt dat ze nog steeds het stralend middelpunt van de familie is.