Zegekruid

We zitten midden in de herfst, het blad valt massaal van de bomen en er zijn nog maar weinig plantensoorten, die energie hebben om te bloeien. Toch zijn er nog een paar dappere doorzetters, die wat kleur geven aan deze grijze tijden. Eén daarvan is zegekruid. De hoofdbloei van deze plant is van juni tot september, maar zonder strenge nachtvorst bloeit deze plant veel langer door. Je vindt de plant zowel in het wild als in tuinen.

Zegekruid is eenjarig en wordt meestal niet meer dan 80 cm hoog, maar op voedselrijke grond kunnen de planten veel hoger worden. Zegekruid is de enige soort in het geslacht Nicandra. De klokvormige bloemen van maximaal vier cm groot, zijn lichtblauw en wit en bloeien meestal maar één dag. Het zegekruid is verwant aan de lampionplant en maakt net als deze soort een soort lampion van kelkbladen met daarin een grote bruine bes. Deze decoratieve zaaddozen kunnen gedroogd worden voor droogboeketten.

Bijzonder: Zegekruid is een plant, die zichzelf makkelijk uitzaait en handhaaft. Het is een plant uit de nachtschadefamilie, die berucht is om zijn giftigheid, maar in ieder geval de bladeren van Zegekruid zijn dat niet. Verschillende bronnen zijn echter strijdig over de giftigheid van de zaden. Omdat de plant behoort tot de nachtschadefamilie, is voorzichtigheid geboden. Het zegekruid is een plant die in de biologische groenteteelt wel ingezet wordt om witte vlieg af te schrikken. Deze soort kan veel schade aan b.v koolplanten toebrengen. Of dit de reden is voor de intrigerende naam zegekruid, heb ik niet kunnen achterhalen.

Waar: Zegekruid heeft een voorkeur voor zonnige, open plaatsen op voedselrijke, vrij droge, omgewerkte grond. Je vindt de soort in moestuinen, aardappelakkers, ruderale plaatsen, omgewerkte bermen, ruigten en braakliggende grond. De soort komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika (Peru) en is in West-Europa en Nederland inmiddels vrij algemeen. In De Heimanshof heeft de soort een voorkeur voor de schooltuintjes.