Mol

Juist met sneeuw valt het op dat het onder de grond soms een drukke bedoening is. Overal verschijnen molshopen door de sneeuwlaag.

Dat doet de mol met zijn grote graafpoten. De mol maakt oppervlakkige jaaggangen of mollenritten en diepe gangen tot wel 120 cm. Hij heeft kleine 1 mm grote oogjes, maar is niet blind. Zijn belangrijkste zintuig is zijn neus met daarop ook gevoelige snorharen. De mol leeft alleen, behalve in de paartijd (februari-april). Dan verlaten mannetjes hun territorium en graven totdat ze een vrouwtje hebben gevonden. Omdat nesten diep liggen, is deze periode te herkennen aan molshopen die een stuk groter zijn. In mei of juni worden de jongen geboren. Na 2 maanden verlaten ze het nest om een eigen territorium te zoeken. Hierbij wordt vaak hevig gevochten. De mol wordt gemiddeld 3 jaar oud, maar kan 7 jaar halen. Regenwormen zijn het belangrijkste voedsel. Daarnaast eet hij bijna alle dieren die hij in zijn gangen aantreft, zoals engerlingen, maden en andere insectenlarven. De mol (1 ons) moet per dag 40-50 gram voedsel binnenkrijgen. In de herfst en winter legt hij voedselvoorraden aan. Daarvoor bijt hij de kop van regenwormen af, zodat ze verlamd raken. De mol is ook een goede zwemmer. Hij is zowel overdag als ‘s nachts actief in een ritme van 4 uur op en 4 uur af.

Bijzonder: De mol heeft een korte zwartfluwelen vacht waarmee hij, dankzij een speciale plaatsing van de haren, even gemakkelijk voor- als achteruit door de gangen kan bewegen. Om deze bijzondere vacht wordt er ook jacht op de mol gemaakt. Sinds 2005 is de mol niet langer een beschermde diersoort.

Waar: De mol komt overal voor waar de grond geschikt is om in te graven (dus niet te zandig, te vochtig of te stenig) en waar zich voldoende regenwormen in bevinden (dus niet te zuur). Hij komt vooral voor in loofwouden en graslanden en tot 2.000 meter hoogte. De Europese mol komt voor in bijna geheel Europa, tot in West-Siberië, behalve in het uiterste zuiden en noorden en in Ierland en IJsland.