Project Oorlog maakt veel los op HVC

21 april 2011 om 00:00 Nieuws

De jonge mensen in de collegezaal van het Herbert Vissers College kunnen zich maar moeilijk een voorstelling maken wat het betekent om niet in vrede en vrijheid op te groeien. Op één leerling na zijn ze allemaal geboren en getogen in het veilige Nederland. Hoe anders zijn de ervaringen van Thea Meulders die als kind van 2,5 met haar moeder en haar zusje van drie maanden werd geïnterneerd in een Japans vernietigingskamp op Sumatra. Als ze vertelt over de jaren van honger en verschrikkingen is het muisstil in de collegezaal. Met respect luistert de jeugd naar de oorlogservaringen van de in 1939 op Java geboren Vennepse.

Respectvol luistert jeugd naar bittere kampervaringen Thea Meulders NIEUW-VENNEP - “Wij vonden het geweldig dat u hier was.” Recht uit zijn hart laat een leerling dat aan Thea Meulders weten die zojuist een groep van ruim zeventig Havo-leerlingen heeft verteld over de tijd dat zij in een Jappenkamp opgesloten heeft gezeten.

Evenals het kijken naar de film Oorlogswinter maakt het indrukwekkende relaas deel uit van het project Oorlog dat op initiatief van de docenten Nederlands Manou Spanjersberg en Joke Nederlof tot stand is gekomen. Meulders begint haar verhaal met het uitrollen van twee stromatjes. “Twee matjes van 180 bij 60 centimeter met daar tussenin een koffer met onze spullen. Dat was onze leefruimte 3,5 jaar lang. Vergelijk dat maar eens met jullie eigen kamer thuis”, roept Thea Meulders de jeugd op voordat ze haar aangrijpend verhaal vertelt over alles wat ze in het kamp heeft meegemaakt. Daardoor was ze als kind van drie al volwassen en doet ze nu de gekke dingen waar ze als kind nooit aan toe gekomen is.

Vragen, veel vragen hebben de leerlingen. Maar Thea Meulders heeft zelf ook een vraag. Graag wil ze weten wat de leerlingen zoal aan cadeaus kregen toen ze vijf jaar werden. Thea moest het doen met een gekookt ei en een pop. Pop Edith die een steun en toeverlaat is geweest en die ze aan de leerlingen laat zien. Twee simpele geschenken die in schrille tegenstelling staan met de cadeaus die de leerlingen op die leeftijd kregen. “Bent u nog boos op de Japanners” wil een jongen weten. Nadat de Vennepse heeft laten weten niet boos te zijn op de huidige generatie Japanners, maar wel op het feit dat Japan nooit excuses heeft aangeboden voor alles wat het land de mensheid heeft aangedaan, volgt een prachtig verhaal over een gesprek dat zij ooit met een jonge Japanner heeft gehad. “In simpel Engels heb ik hem mijn oorlogservaringen verteld. Zoals wij in het kamp voor de Jappen moesten buigen, boog hij nu voor mij. Heel diep en bij wijze van excuus. Een indrukwekkend gebaar dat ik bijzonder gewaardeerd heb.”