‘De afgelopen veertig jaar zijn werkelijk omgevlogen’

28 april 2011 om 00:00 Nieuws

Aan het woord is Bep Furnell-Klaassen. Met een lunch en een drukbezochte receptie heeft ze gisteren afscheid genomen van Hotel Ibis Amsterdam Schiphol. Om daarna een traantje weg te pinken toen ze voor de laatste maal door de draaideur naar buiten liep. Veertig jaar in dienst bij één werkgever. Zeker voor een vrouw en ook nog eens in de horeca is iets heel bijzonders, had ze van alle kanten te horen gekregen. En daarom had ze haar werkgever haar grootste wens kenbaar gemaakt: een interview in de Hoofddorpse Courant. Een verzoek waar het oudste nieuwsblad van Haarlemmermeer graag aan voldoet. Natuurlijk hebben we Bep gevraagd naar het waarom. “Als het dan toch zo bijzonder is, al voel dat zelf niet zo, wil ik graag in de krant waar ik mee opgegroeid ben, heb ik gezegd. Mijn ouders lazen de HC al en toen ik getrouwd ben heb ik die goede gewoonte overgenomen’’, verklaart Bep haar wens.

Horecadier Bep Furnell neemt afscheid van haar internationale vogels BADHOEVEDORP - “Tropenjaren in de horeca? Welnee. Al die jaren ben ik met zóveel plezier naar mijn werk gegaan dat de tijd omgevlogen is. Elke dag was weer anders. Ik zou een boek kunnen schrijven over alles wat ik hier in die veertig jaar heb meegemaakt.’’

Veertig jaar lang reed de geboren en getogen Vennepse naar Badhoevedorp. Zonder ook maar één dag chagrijn in het lijf. Eind mei wordt ze 65 en gaat ze samen met echtgenoot Duncan genieten van hun kleinkinderen, van winkelen en van andere mooie dingen in het leven. Bep heeft de mogelijkheid gehad om op haar 59ste te stoppen. “Joh, dat wilde ik niet. Daarvoor hield ik teveel van mijn werk’’, zegt ze met een stralende lach terwijl ze naar een collega zwaait die langs ‘haar’ restaurant loopt. Want zo voelt ze het. Haar toko. Haar ziel en zaligheid. Haar Star Class Café met die internationale kaart. Een echt mensen mens dat veertig jaar lang geprobeerd heeft het iedereen naar de zin te maken. “Wat zal ik het hier missen’’, bekent Bep met een blik op de koffiemachine, de biertap, de keuken en al het andere wat haar zo vertrouwd is. Daar horen ook de tafels bij waaraan vogels van allerlei pluimage neerstrijken. Vogels waar ze vanwege haar grote gevoel voor humor moeiteloos mee om kon gaan. Omgekeerd, zullen haar collega’s de goedlachse Bep missen, weet Suada heel zeker. “Bep is een lieve collega. Heel sociaal en altijd vrolijk. Het zal vreemd zijn als ze hier niet meer rondloopt want ze hoort eigenlijk bij de inboedel.’’

Als Bep aan een boek toekomt komt er zeker in te staan dat ze ooit solliciteerde op een advertentie waarin voor het nieuw te openen hotel medewerkers voor de koffieshop werden gevraagd. “Met een ‘K’ hoor. Maar toch waren er de nodige buitenlandse toeristen die naar drugs vroegen.’’ Ook Beps Choise zal erin genoemd worden. Bij hotelgasten en mensen uit de omgeving al decennia lang een populair gerecht dat Bep aanduidt met ‘een 12-uurtje’ en dat bestaat uit drie sneetjes brood belegd met een uitsmijter, een kroket en een Russisch ei. Met daarbij een glas melk. Door Bep steevast een ‘rundercocktail’ genoemd. Ook de glimmende jukebox zal er een plaatsje in krijgen. Op verzoek van Bep aangeschaft omdat ze vond dat het hoorde bij de uitstraling van het restaurant.

Bep ging werken toen ze 14 was. Huishouding en daarna winkel vond ze maar niks. Toen kwam de horeca. “Ik hou van mensen en ik hou van koken. Ik heb het mooiste vak van de wereld gehad’’, weet ze heel zeker.

Mail de redactie
Meld een correctie

advertentie
advertentie