Guichelheil

Guichelheil is een interessante plant. Vaak is zijn Engelse naam: Scarlet pimpernel bekender. Die naam verwijst naar de felrode kleur van de meest algemene van de 3 soorten guichelheil die in ons land voorkomen: de rode guichelheil. De blauwe guichelheil is net zo mooi helder blauw als de rode rood is. En dan is er nog teer guichelheil, die een prachtig roze tapijt van bloemetjes vormt. Rood guichelheil is vrij algemeen op kleiakkers en open terreinen en doet het ook goed in tuinen. Alle drie de soorten bloeien in de zomer. De bloemen staan niet open bij bewolkt, regenachtig weer en ook meestal niet voor 8 uur ‘s morgens en na 3 uur ‘s middags. Dat lijkt te wijzen op een grote voorkeur voor warm zonnig weer of op een aanpassing aan bestuivende insecten die alleen dan actief zijn. Rood guichelheil is behoorlijk giftig en kan als hij nog niet bloeit met vogelmuur (wit bloemetje) verward worden wat wel eetbaar is.

Bijzonder: Alleen al de naam guichelheil maakt nieuwsgierig. Guichelen is een oud Nederlands woord dat refereert naar goochelen, gekkigheid maken of dol worden. En heil verwijst natuurlijk naar een geneeskrachtige werking. Het lijkt er op dat dit plantje zijn naam ontleent aan het feit, dat het in het verleden wel gebruikt werd als een (behoorlijk riskant) geneesmiddel tegen hondsdolheid.

Waar: Rood guichelheil komt in geheel Europa voor op bouwland, langs wegen en op onbebouwde plaatsen. Deze soort is in Nederland vrij algemeen, vooral op klei en löss en komt bijna niet voor op (zure) veengrond. Teer guichelheil is zeer zeldzaam en ook wettelijk beschermd als rode lijst soort. Het groeit vrijwel alleen nog op Texel in natte duinvalleien.

Zowel rood als teer guichelheil kan op De Heimanshof worden aangetroffen. Rood guichelheil ook elders in de polder op akkers. Blauw Guichelheil komt voor in graanvelden op vochtige, kalkrijke grond. Sommige jaren verschijnt er een exemplaar in De Heimanshof. Het plantje is niet erg winterhard.