Sachembij 2 van 3

De Kattenkruidbij heeft een voorkeur voor steile wanden en muren waar zij beperkt is tot Midden- en vooral Zuid-Nederland, maar in Duitsland ook in het stedelijk gebied. Zijn voedselplanten zijn Kattenkruid, Stinkende ballote, Veldsalie, Betonie maar ook Vlinderbloemigen, Vetplanten en Slangenkruid. De Zwarte sachembij was vroeger ruim verspreid in Nederland, maar is nu beperkt tot Zuid-Limburg. Deze soort heeft wat bloembezoek betreft geen bepaalde voorkeur. De Gewone sachembij is de meest algemene, maar nog steeds vrij zeldzame sachembij in Nederland. In De Heimanshof en een ander gebied in Hoofddorp zijn de voornaamste waardplanten Holwortel en Gevlekt longkruid. Uit andere plekken van Nederland kunnen het ook zijn gewone smeerwortel Gewone ossentong, alle sleutelbloem-en? dovenetelsoorten,?Hondsdraf, Voorjaarshelmkruid en Kruipend zenegroen.

Bijzonder: Veel solitaire bijen hebben een korte tong waardoor ze alleen bloemen met oppervlakkig liggend nectar bezoeken. De meeste sachembijen hebben een lange tong en bezoeken daarom veelal planten met een lange kroonbuis. Voor de bloemen zijn ze vliegend als een kolibrie te zien. Deze tong is met 13 mm bijna net zo lang als hun lichaam (Zie foto). Sachembijen broeden zo mogelijk in kolonies in steile wanden van rivieren, dijken, weg talud’s of muren. Dus niet in holle stokjes in insectenhotels. De broedcellen liggen ongeveer 5-10 cm onder de grond aan een korte hoofdgang. De doorsnede van de gang is ongeveer 9-10 mm. De broedcellen worden aan korte zijgangen van de hoofdgang aangelegd en liggen in clusters tegen elkaar aan, met de celingangen dicht bij elkaar. De broedcellen worden aan de binnenkant met een perkamentachtige, witte klierafscheiding bekleed. De cellen worden schuin naar beneden aangelegd waarbij het dekseltje aan de bovenzijde ligt. Dit is noodzakelijk omdat de voedselvoorraad erg vloeibaar is. Een horizontaal?georiënteerd broedcel zou meteen leeglopen.