De boer als beste gebiedsbewaker
29 augustus 2013 om 00:00 NieuwsHOOFDDORP - Wie olifantsgras zegt, zegt Gert-Jan Petrie. Olifantsgras? Ja, het gewas dat Petrie in coöperatief verband met andere boeren teelt, o.a. langs de Polderbaan. Hij is trots op dit kansrijke initiatief dat een plantaardig alternatief is tegen het grondgeluid van de vliegtuigen. Bovendien is het ganswerend én vormt het grondstof voor bioplastics en dito brandstof.
“Olifantsgras is de metafoor voor anders denken, koppelingen maken. De polder wordt economisch steeds sterker, de druk op de akkerbouwers steeds groter. Dat maakt het spannend voor ons. In plaats van grond uit de sector halen, willen wij naar behoud van het landbouwareaal. Met onze gewasteelt produceren we grondstoffen en vinden we een invulling voor omgevingsvraagstukken."
Zijn familie vestigde zich in 1860 aan de Spieringweg in Zwaanshoek. In de loop van de tijd kwam er aan de IJweg tussen de Hoofddorpse wijk Vrijschot en de Vijfhuizerweg een tweede boerderij bij. In totaal beheert Petrie nu zo’n 140 ha akkerbouwgrond, waarvan een groot deel in pacht. De erfhectaren zijn eigen bezit.
“Dat neemt een stukje onzekerheid weg. Pachtrecht is toch altijd gekoppeld aan bestemmingsplannen. Als die wijzigen, raak je je pachtrecht kwijt." Vanaf het erf aan de Spieringweg is in de verte de 150Kv-hoogspanningslijn zichtbaar die Overbos van Floriande scheidt. De akkers van de Petries reikten ooit tot die hoogspanningslijn. Nu staan er de Vinexwoningen van Floriande.
“We zijn uiteindelijk goed gecompenseerd, maar toch blijft het afstaan van pachtgrond vervelend. Als er woningen op gebouwd worden, gebeurt er nog iets nuttigs mee. Daar echter", Gert-Jan wijst naar de naastgelegen verlaten strook groen, “dat is recreatiegebied waar nauwelijks recreanten komen. Ook liggen er bouwkavels van bijna 900.000 euro, waarvan het merendeel niet verkocht wordt. Het onderhoud van dat onbenutte gebied kost de gemeenschap handen met geld. Ik zeg: geef het beheer van die grond terug in boerenhanden, op die manier kan er een duurzame invulling aan gegeven worden."
De boer als beste gebiedsbewaker; het is een terugkerend thema in Petries pleidooi. Het punt is alleen dat maar weinigen dat onderkennen.
"Iedereen heeft de mond vol van duurzaamheid, maar landbouw is per definitie duurzaam. In deze polder boogt geen enkele andere bedrijfstak op 150 jaar bestaansrecht. Bovendien verbetert en innoveert onze sector zich constant. Daarom zou ik Haarlemmermeer nooit verlaten. Landbouw is hier nog steeds een belangrijk deel van het geheel, maar we moeten wel blijven uitleggen wat we doen."
Meer transparantie dus. Het gebeurt al in de Plesmanhoek, een recreatiegebied dat een veehouder en twee akkerbouwers, waaronder Petrie zelf, beheren. Ze telen er reguliere gewassen als tarwe, gerst, koolzaad, vlas en suikerbiet, maar ook de streekaardappel de Meerlander. Tussen de percelen lopen fiets- en wandelpaden. Iedere voorbijganger ziet precies wat de boeren daar doen.
De fundamenten van Petries bedrijf zijn de teelt van aardappels, suikerbieten en granen en zaadvermeerdering. “Dat doe ik het liefste en alleen dat al zou me meer dan voldoende werk en voldoening geven. Maar om in deze polder te overleven, moet je het als agrariër breder oppakken, buiten de gebaande paden gaan. Schiphol bijvoorbeeld is belangrijk, maar niet ten koste van alles. Je moet in het offensief als boer, want anders sta je stil. Dus zoek je samenwerking met je collega’s en buiten de sector. Zo is ook het idee voor olifantsgras ontstaan. Landbouwgrond geeft ieder jaar weer groei en opbrengst, of het nou is voor eten of voor een groenere economie. Ik zeg: houd dat in stand en ga verstandig om met onze ruimte. Raadpleeg de boer eens."
