KappersPRAAT

19 december 2014 om 00:00 Lokaal nieuws

Kerstversiering

Het ventje zit in mijn stoel. Hij kwebbelt aan één stuk door. Terwijl zijn moeder aan de tafel zit te wachten. Over school en hoe ze de kerstversiering aan het maken waren. Ze moesten lege drankflessen beschilderen en met glitters mooi maken. Ik vroeg nog of de juf al die flessen zelf had geledigd. Hij ontkende dat onmiddellijk en voegde daar aan toe dat de juf wel héél veel pakken melk leeg had gedronken. Maar liefst een stuk of tweeëndertig, want zoveel kinderen zaten er in zijn klas. Die pakken melk, tenminste de lege, werden gebruikt voor de sinterklaasviering. Die moesten ze beplakken met muurpapier in rood en geel en…..zijn woorden stierven weg omdat mijn gedachten afdwalen.

Nog niet zo lang geleden kwam dit ventje altijd met zijn vader. Dan lieten ze allebei hun haar knippen. Ik weet nog goed hoe dat in het begin ging. Het kleine mannetje had er totaal geen zin in. Hij zorgde ervoor dat zijn vader zich hoogst ongemakkelijk voelde. Ik vond en vind dat altijd erg vermakelijk. Hoe ga je daar als ouder mee om? Hoe krijg je in hemelsnaam zo een ventje rustig in de stoel en dan wel op zo een wijze dat hij ook nog enigszins appetijtelijk geknipt wordt? Dat zijn toch voorwaar dilemma's. Per slot van rekening moet je ook een beetje rekening houden met de omgeving. Luidkeels gefrustreerd gaan schreeuwen is dan geen optie. Met ingehouden irritatie deed pa zijn uiterste best en het jochie werd dan soms letterlijk stevig in de stoel gezet, uiteindelijk met de hulp van de ervaren kapster kwam alles weer helemaal goed.

Een paar maanden geleden werd ik opgeschrikt door een kaart waarin melding gemaakt werd van het overlijden van deze vader. Een golf van verbijstering ging door me heen bij het lezen van de kaart. Amper een stukje in de veertig en dan: pats, boem, van het ene op het andere moment ben je er niet meer. Te jong, te vroeg, sprakeloos. Maar één ding is zeker, het is onomkeerbaar.

Ik mocht hem wel. We hadden een bepaalde klik, zoals dat heet. Ik kwam hem ook wel buiten mijn kapsalon tegen op recepties of bij hem op zijn werk, waar ik ook mensen in hun kamer knipte.

Ondertussen babbelde het ventje vrolijk door. Hij moest zingen tijdens de kerstdienst van school. Drie kinderen van elke groep moesten vooraan staan. De overige kinderen in het koor. Ik vraag hem of hij vooraan staat. Dit was niet het geval dat durfde hij niet. Maar hij wilde wel een extra grote kuif in zijn haar, voor het kerstoptreden. Dat dan weer wel.

Normaal gesproken wens ik bij het afscheid, na het afrekenen mijn klanten fijne dagen toe. Ditmaal wenste ik het kereltje een succesvol optreden toe. Zijn moeder wenste ik veel sterkte toe de komende feestdagen. Het zal niet makkelijk worden. Zij antwoord met een briljante opmerking. "Mijn kinderen slepen mij erdoor heen." En weet je wat? Ik denk het ook. Ik wens u allen een gezond 2015.

B. Perdaan

Hoofdweg 1308

Mail de redactie
Meld een correctie

advertentie
advertentie