Kapperspraat

Goedheid

Wat dit jaar opvalt is dat de algemene opinie weinig positief is. Er is ogenschijnlijk nog maar weinig goedheid van de mens te zien. Dat is jammer, maar lijkt een terechte constatering.

We hebben het in de salon vaak over de toegenomen terreurdreiging. Met als conclusie dat er bar weinig tegen te doen valt. Je hebt immers maar één gek nodig om een hoop ellende aan te richten. Bewijs daarvoor is dit jaar wereldwijd geleverd. Tegelijkertijd, en dat is dan weer wel positief, wordt er dikwijls gesteld dat we ons door deze dreiging niet moeten laten beïnvloeden.

Dan komt ook regelmatig politiek ter sprake en, als we echt even lekker negatief willen doen, de Europese politiek. Ja, dat gaat lekker. De ene geweldige beslissing na de andere voortreffelijke maatregel wordt over ons uitgestort door de dames en heren in Brussel. Het is een prestatie van wereldformaat om zo veel incompetentie te bundelen in één bestuurlijke omgeving. Eigenbelang, machtsmisbruik en zakkenvullen lijkt de Europese maatstaf. Er werd door een Europarlementarisch lichtpuntje gezegd dat het lastig is om met 28 leden tot een besluit te komen. Joh! Ik heb thuis al moeite om met z'n tweeën de gelederen gesloten te houden. Gelukkig stamt mijn vrouw van voor de Arabische lente.

Hoewel één en ander vaak leidt tot hilarische momenten in mijn stoel, er moet per slot van rekening wel iets te lachen zijn, is de onderliggende teneur een trieste.

Aan de lunch, de teloorgang overpeinzend stapt er opeens een kwieke oudere dame binnen.

"Meneer Perdaan?", vroeg ze.

Ik knikte instemmend.

"U schrijft toch altijd die leuke stukjes in de krant?"

"Ach", antwoordde ik.

"Heeft u al een onderwerp voor de volgende keer?"

Nietszeggend mompelde ik wat.

"Nou", ging ze onverstoorbaar verder, "wat mij is overkomen. Kent u de afrit van de snelweg in Abennes?" Mijn antwoord niet afwachtend ging ze door. "Ik had daar onderlaatst een aanrijding. Vreselijk vervelend. Ik had de auto gewoon niet gezien. Pats, boem en daar sta je dan. Auto stuk en niet meer mee te rijden. Ik de wegenacht gebeld om me op te komen halen. Ja, en die komen niet direct, dat kan best even duren. Dus daar zat ik dan afgelegen, in het donker in een kapotte auto. Wordt er opeens op mijn raam getikt. Ik schrok me rot. Staat daar zo een jongen met een capuchon in het donker. Wat denkt u dat hij zegt?"

Onwetend haal ik mijn schouders op.

"Kan ik u ergens mee helpen, vroeg ie aan mij. Ongelofelijk hè? En weet u wat, in al die tijd dat ik daar stond ben ik maar liefst zes keer aangesproken met de vraag of ik hulp nodig had. Met als hoogtepunt een jongeman die mij sommeerde in zijn auto te gaan zitten vanwege de kou. Ik heb zeker een half uur in zijn auto gezeten met het kacheltje hoog op gestookt. Ik dacht zo voor de kerst toch mooi om te laten zien dat er nog zoveel goedheid in de wereld is."

B. Perdaan

Hoofdweg 1308