Tic

Er moest wat veranderen. Op 31 december 2015 zag ik op de weegschaal dat ik 20,5 kilo meer woog dan exact anderhalf jaar eerder. Ik weet niet of jullie vingers wel 's aan de krant bleven plakken, maar deze columns hingen tot voor kort van de cola aan elkaar. 

Dat van die cola zit zo: je bent lekker aan het schrijven, tikt zin na zin en dan ineens haperen de vingers op het toetsenbord. De beste oplossing is dan niks doen en wachten op de volgende zin. Maar dat doet niemand. In plaats daarvan laten journalisten zich afleiden. Ze gaan dan iets doen. Vaak is dat een zichzelf repeterende handeling. Telefoon checken. Naar de wc. Koffie halen. 

Van de zomer ontwikkelde ik de gewoonte om als ik 'vast' zat een ijskoud blikje cola te pakken. Sinds 1 januari pak ik in zulke gevallen echter een glas water. 't Is maar dat jullie het weten; inmiddels ben ik dus al 5 kilo minder vet grappig en ik vrees dat mijn columns er de komende tijd alleen nog maar wateriger op zullen worden.