Wel of geen orgaandonor?

27 september 2016 om 00:00 Lokaal nieuws

Wie zich als orgaandonor laat registreren, doet dit meestal met de bedoeling om zieke medemensen te helpen. Een prima intentie, daar zal iedereen het over eens zijn. Maar wat houdt het in de praktijk eigenlijk in om donor te zijn? Wat gebeurt er op het moment dat je daadwerkelijk in een situatie komt te verkeren dat je organen gedoneerd kunnen worden?

Veel mensen beseffen niet dat als je donor wordt, je meestal geen orgaan zult doneren als je al overleden bent. Want organen uit dode lichamen zijn onbruikbaar, omdat er al binnen een paar minuten beschadiging optreedt door zuurstofgebrek. Donororganen worden dus vrijwel altijd uit een levend lichaam gehaald. Alleen als ze je direct na je dood al naar een operatiekamer kunnen krijgen (bijvoorbeeld na een mislukte reanimatiepoging in het ziekenhuis) zijn organen uit een dood lichaam nog bruikbaar.

Bij de meeste orgaandonaties is dit niet het geval. Daarbij overkomt het slachtoffer iets ernstigs (bijvoorbeeld een ongeluk) buiten het ziekenhuis en wordt het bewusteloze lichaam naar de spoed eisende hulp gebracht. Als er geen hersenactiviteit meer meetbaar is, kan de patiënt dan 'hersendood' verklaard worden.

Probleem is alleen dat 'hersendood' wereldwijd een nogal rekbaar begrip is.

Op het moment dat de donor hersendood verklaard wordt, is er inderdaad geen hersenactiviteit meer te bespeuren. Er zijn echter genoeg gevallen bekend waarbij een patiënt die hersendood verklaard werd, later toch weer respons gaf, en zelfs herstelde.

Veel mensen weten ook niet dat het verwijderen van organen zonder enige verdoving gebeurt. Er wordt gewoon begonnen met snijden, en dit heeft uiteindelijk de daadwerkelijke dood van het lichaam tot gevolg. Zodra de diagnose 'hersendood' is gesteld, ondergaat de orgaandonor uren, soms dagen van afschuwelijke behandelingen om het lichaam, de container van "reserveonderdelen", te preserveren tot er een geschikte ontvanger is opgespoord.

Dat dit snijden soms toch nog heftige reacties bij een levend lichaam teweeg kan brengen, blijkt wel uit het feit dat er van tevoren vaak spierverslappers toegediend worden en het lichaam vastgebonden wordt aan de operatietafel. Het is een goed gedocumenteerd feit dat de hartslag en de bloeddruk direct omhoog gaan wanneer de eerste incisie in de hersendode patiënt wordt gemaakt. Het lichaam lijkt zich er dus wel degelijk van bewust te zijn dat het in gevaar is.

Mail de redactie
Meld een correctie

advertentie
advertentie