Derde en laatste verslag van raadslid John Jhinnoe uit Cebu

CEBU CITY Een delegatie uit Haarlemmermeer is een week lang op bezoek geweest in de zustergemeente Cebu City op de Filippijnen. Onder hen ook D66-raadslid John Jhinnoe. Hierbij zijn derde en laatste verslag over zijn ervaringen in Cebu.

Het zit erop. We zijn weer onderweg naar huis, maar voordat we het los kunnen laten en het een plek kunnen geven eerst een terugblik van de afgelopen dagen.

Woensdagochtend weer stipt om 8.30 uur in de bus. We vertrekken richting een wijkje bij Mandaue. Dit is een voorstadje van Cebu City. Bij aankomst worden we met zang en dans verwelkomd en wat een feest. Er is ook alle reden toe.

Hoewel deze wijk behoort tot de allerarmste zien we dat er 'echte' huizen oprijzen en met behulp van de Vriendschapsband een overdekte hal en een community center worden gebouwd. Ook hadden we een gesprek met de burgemeester van Mandaue. Een jonge vent met een visie en de nodige ambities voor zijn stad. Een doener en dat spreekt mij erg aan.

De middag daar zet ik me voor schrap, een onderwerp dat wellicht zal leiden tot de inmiddels bekende emotionele achtbaan. We vertrekken naar Lapu Lapu, een wijk waar vaak, en vooral meisjes maar soms ook jongens, gedwongen in de prostitutie belanden.

Daar ontmoeten wij medewerkers van FORGE. Zij houden zich bezig met het bestrijden van kinderprostitutie, soms zelfs met gevaar voor eigen leven. De activiteiten van FORGE richten zich op de medische en psychologische hulp van de kinderen en omdat er vaak meer aan de hand is in het gezin worden ook de ouders intensief begeleid.

Na een korte introductie willen ze graag dat we meegaan naar een jonge dame, die ze onlangs hebben kunnen 'bevrijden' uit de kinderprostitutie.

We lopen door de sloppenwijk een smal steegje in. Daar staan we dan voor een huis dat geen huis mag heten en een kamer die geen kamer mag zijn! In dat kamertje treffen we aan een jonge meid van 16 jaar. Zij vertelt haar verhaal van seksuele uitbuiting. Ik hoor het met ongeloof en verstokte adem aan en dat allemaal voor 33 eurocent. Mijn bloed kookt, van ratio naar emotie, en het liefst pak ik op dat moment een honkbalknuppel op om een goed gesprek te voeren met de schuldigen die soms nog in de buurt zijn te vinden.

We uiten onze zorg, spreken haar moed in en 'smeken' aan FORGE. "Laat haar niet los"!

In de bus praatten we nog na vol ongeloof en frustratie. Hoe doorbreek je dit systeem van armoede en kinderprostitutie?

Van de sloppenwijk vertrekken we naar Teendreamhouse. Als FORGE maar enige twijfel heeft over de veiligheid van het kind dan kunnen ze terecht in deze veilige thuishaven, een plek waar deze kinderen kunnen ontwaken uit de nachtmerrie, een huis waar dromen weer mogelijk worden.

De financiering van Forge vindt plaats door zowel door de Vereniging Haarlemmermeer Cebu als door Terre des Hommes, tegenwoordig ook te vinden in de Concourslaan. We zijn dan ook zeer verheugd dat we wederom een check kunnen uitreiken van maar liefst 36.000 euro. En om te waarborgen dat zij hun goede werk kunnen blijven doen, weet ik waar ik mijn cadeaus voor de feestdagen haal.

Donderdag. Het zit er bijna op, de laatste dag dat we nog verschillende projecten bezoeken. ik voel het in me lijf en geest. De afgelopen dagen als een spons zowel het goede als het slechte tot mij genomen. Het wordt tijd om dingen een plek te geven.

Als laatste gaan we naar de Saint Arnold Janssen school, een school die we al 19 jaar voorzien van allerlei middelen. Dit keer horen we ook de verhalen van de kinderen die ooit daar zijn begonnen. Inmiddels gaan zij naar de middelbare school en liggen er kansen om voorgoed de sloppenwijken te verlaten. En dit is waar het om gaat, jong en oud perspectief bieden, zodat zij hun dromen kunnen najagen!