Kapperspraat

Kunstkerstboom

Zaterdagochtend en we zijn op volle oorlogssterkte. Het is alleen nog best rustig. Nieuw-Vennep lijkt wel in een winterslaap.

Het zijn de donkere dagen voor kerst en op deze zaterdag is dat ook volledig waar te nemen. Onderweg naar mijn werk zag ik hier en daar al aarzelend wat opgetuigde boompjes in diverse voortuinen staan. Weldra zou de terughoudendheid hierin volledig afgeworpen zijn en de verlichtingscompetitie zal in volle hevigheid ontbranden. Van prachtig beschaafde verlichting die een willekeurig dennenachtige boom doet schitteren in het maanlicht, tot met halogenen spots verlichte voorgevels van middelgrote rijtjeshuizen die de vliegtuigen spontaan van koers doet wijzigen. Iets met smaak, denk ik.

Hoe dan ook, ik besloot om op deze rustig begonnen zaterdagochtend de kerstboom in de salon ook maar vast te instaleren. Normaal doe ik dit in alle rust op mijn vrije maandag en nu weet ik weer waarom ik dat normaal gesproken doe op mijn vrije maandag in alle rust, in mijn eentje.

Wij zijn in het bezit van een werkelijk fenomenale kerstboom en wel een fenomenale kunstkerstboom. Deze boom zit, gevoelsmatig, in duizenden stukjes verpakt in een grote doos. Al deze stukjes dienen op een vaste plek aan de kunskerstboomstam bevestigd te worden. Teneinde dit proces enigszins te vereenvoudigen heeft de fabrikant, middels een ingenieus kleurcode systeem getracht de kunstkertsboomopzetter van dienst te zijn. Ik heb nog maar nauwelijks het eerste takje uit de doos genomen en bezig alle zijtakjes open te vouwen of er meldt zich een klant.

"Hé gezellig een kerstboom", opent hij. "Let je wel op de kleurcodes?"

"Oh ja, dank je wel", zeg ik luchtigjes. "Goeie tip."

Nummer twee komt binnen. Hij heeft zijn jas nog niet uit of zegt: "Doe je de takken wel op de juiste plek?"

Kolere, al zevenhonderd drieëndertig jaar tuig ik die pokken boom op denk je nou werkelijk niet dat ik nu nog niet weet dat ik die rottige allemaal uit te vouwen pleuris takken op de juiste plek moet hangen? Denk ik hè. Zeg ik niet.

"Ik zal er op letten", zeg ik droogjes.

De volgende klant dient zich aan. Luidkeels begint hij "O dennenboom" te zingen.

Ja, nu wordt het pas echt gezellig. Vooral omdat er meegezongen wordt. Gelukkig kan ik nu aan de lampjes beginnen. Zoals gebruikelijk zit die pakweg drie meter snoer keurig opgevouwen in een doos. Alleen weet ik niet meer precies hoe ik ze vorig jaar ook al weer precies had opgevouwen. Dientengevolge zit het snoer volledig door elkaar met diverse knopen als resultaat. Na wat geëtter en wat zweetdruppels zijn alle knopen eruit en kunnen ze de boom in.

"Heb je de lampjes eerst getest", klinkt het al gauw.

"Nee, ik ben achterlijk" mompel ik onverstaanbaar.

"Ja, dat is wel zo handig", zeg ik goed verstaanbaar.

En dan het hoogtepunt qua optuigen; de piek.

"Hij staat wel een beetje scheef hoor", hoor ik terwijl ik nog bezig ben de piek op zijn plek te schuiven.

Nu weet ik het zeker. Volgend jaar gewoon op maandag.

B. Perdaan

Hoofdweg 1308