Tweede kans voor Lieveling

HOOFDDORP Het geluid van een brandweerwagen die met loeiende sirenes voorbij rijdt, geeft haar nog steeds de kriebels. Niet verwonderlijk, want Daphne Kriekaard - Hoogland moest in de nacht van 24 op 25 augustus, net als haar broer Yordy Hoogland en enkele personeelsleden, toezien hoe hun restaurant door brand verwoest werd. Nu, vier maanden later, is hun Lieveling weer 7 dagen in de week open. "We mogen weer aan de slag."

Het zijn bewust gekozen woorden en dan met name het 'mogen'. "Als je ziet hoe we door collega-ondernemers geholpen zijn. De reacties die we kregen via social media. Mensen die ons persoonlijk een hart onder de riem kwamen steken na die dramatische avond in augustus. Echt heel hartverwarmend. Dat heeft ons zo goed gedaan", laat Daphne in het totaal verbouwde restaurant aan de Toolenburger Plas weten. "Toen we hier begonnen (inmiddels zo'n drie jaar geleden) waren we ontzettend blij. Yordy had hier gewerkt, kende de locatie dus goed en wist meteen dat dit dé kans was om een eigen restaurant te beginnen. Natuurlijk was het wennen dat je nu voor alles zelf verantwoordelijk was. Maar het bood wel meteen de mogelijkheid om het te doen zoals je het zelf wil."

De benodigde investeringen, zoals windschermen op het terras, werden stapje voor stapje doorgevoerd. En met elk stapje werd Lieveling steeds meer het restaurant van Yordy. Tot die fatale 24e augustus. Een brand die 's avonds begon in de keuken, kon niet door het personeel geblust worden. Met fatale gevolgen. Want zonder ook maar iets te kunnen doen, moesten zij samen met het personeel, toekijken hoe hun levenswerk ten prooi viel aan de vlammen. Een regelrecht drama. Weg restaurant. Weg investering. Weg werkplek voor veel personeelsleden. Weg locatie voor de feesten en partijen die al maanden van tevoren in de agenda waren gezet. Maar in plaats van bij de pakken neer te zitten, gingen Daphne, broer Yordy en diens partner Lisa al dezelfde avond bij elkaar zitten. Met een 'dit mag niet het einde zijn' werden collega's gebeld om vervangende locaties te vinden voor de geplande feesten. Er werd gezocht naar andere werkplekken voor het personeel. En: er werd een toekomstplan gemaakt.

"Terwijl aan de ene kant onze wereld instortte, zagen we hoe overal mensen opstonden om ons te helpen. Familieleden, andere ondernemers. Zelfs gratis, omdat - zo zei menigeen - we het verdienden om opnieuw te beginnen. Dat mogen meemaken, dat heeft ons ontzettend gesterkt om door te gaan. Echt: fantastisch."

Vier maanden duurde de verbouwing. Eerst alles slopen, dan schoonmaken, vervolgens weer inrichten. Alleen de buitenmuren bleven staan. Voor de rest is bijna alles er uit gehaald en vernieuwd. "Met dit als resultaat", kijkt Daphne rond. "Je wenst het niemand toe en we hopen het zelf ook nooit meer mee te maken. Maar het heeft ons wel heel veel geleerd. Dat iets niet vanzelfsprekend is bijvoorbeeld. Dat je samen heel veel aan kunt. Dat we blijkbaar heel veel mensen om ons heen hebben, die ons deze tweede kans gunnen. Tegen hen kan ik alleen maar zeggen: bedankt. We gaan er mee aan de slag!"

De officiële opening voor publiek was 16 december.