Aan tafel met Sanne en Sebas Kuijper

21 september 2017 om 00:00 Nieuws

NIEUW-VENNEP Het hing altijd al in de lucht dat Sanne en Sebas ooit naar het buitenland zouden gaan. En toen kwam de vraag van Sebas' zijn werkgever. Of ze voor twee jaar naar New York wilden?

We hadden al een wintersportvakantie in Oostenrijk geboekt dus dat was een mooi moment om het te overdenken. Bovenop de berg namen wij de beslissing, we gaan het avontuur aan!", vertelt Sanne.

"Toen kwam nog wel de realiteit om de hoek. We zouden al vier maanden later vertrekken en er moest nog een hoop gebeuren, waaronder trouwen in verband met het visum. En toen bleken we ook nog in verwachting te zijn. Onze ouders dachten en hoopten wellicht dat we nu niet zouden gaan. Maar de beslissing was al gemaakt. Weloverwogen. Het was wel dubbel zo spannend. Ik wist dat ik voorlopig niet zou gaan werken in New York want mijn studie Pedagogische Wetenschappen sloot qua diploma's niet direct aan en bovendien zijn ze in Amerika niet happig op het aannemen van zwangeren."

"We gingen in de Upper West wonen aan Amsterdam Avenue, toch nog wat connectie met Nederland en dichtbij Central Park. Het appartement was niet ruim maar had wel twee slaapkamers. Een 'koopje' voor maar 4000 dollar per maand. Gelukkig dat dit gedeeltelijk betaald werd. Na vijf maanden beviel ik in New York in het ziekenhuis en Daan, onze Amerikaan, was een feit. Mijn ouders en schoonouders zijn toen overgekomen om te helpen want kraamzorg kennen ze daar niet."

STOMERIJ "Het leven was heel makkelijk in New York. Alles was dichtbij. Het is een grote consumerende maatschappij. Ik liep mijn straat uit en dan kwam ik bij de Starbucks, haalde een broodje en salade en ik ging langs het pinautomaat. Aan de ene kant van de straat waren winkels, aan de overkant restaurants. Om de tien straten trof je een stomerij, supermarkt en kledingwinkels. Je brengt je hemden weg naar de stomerij en krijgt ze gestreken terug. Bijna alles wat je wenst, kan je er thuis laten bezorgen. Veel meer dan in Nederland het geval is."

Terwijl Sebas veel werkte, was Sanne thuis met de baby, maar ze heeft zich er nooit alleen gevoeld. "Amerikanen zijn doorgaans wat oppervlakkiger in hun omgang, merkte ik. Ze laten je niet zo snel toe in hun leven en je hebt er niet zo snel diepgaande gesprekken mee. Maar het gebied waarin we woonden, voelde het al snel vertrouwd. Als expat ontmoet je andere expat-vrouwen. Als je naar het buitenland vertrekt, doe je ook meer moeite om er nieuwe mensen te leren kennen. In New York wonen veel Nederlanders. Er waren ook clubjes speciaal voor Nederlanders. Een collega van Sebas organiseerde geregeld een girls-night-out. We gingen dan met een aantal Nederlandse vrouwen uit eten. Ook spraken we met moeders en kinderen af om naar een playground te gaan. Die heb je in New York op veel plaatsen. Heel veel speeltoestellen met een hek eromheen. Er was een grote sociale controle in de playground. Veel meer dan in Nederland. Je let er op elkaars kinderen. Dat was heel gewoon."

VAKANTIEADRES "Voor onze familie en Nederlandse vrienden was ons appartement in New York een mooi vakantieadres. Regelmatig kwamen er vrienden over. Soms logeerden zij in ons appartement en zorgden voor onze kat, zodat wij zelf wat konden rondreizen door Amerika, naar Canada en Costa Rica. Een heerlijke en onbezorgde tijd!"

"In New York is het nooit rustig. Er zijn altijd en overal mensen waar je ook bent. Het is er altijd druk, maar het went ook. Elk uur hoorde je wel sirenes. Van politie, brandweer… Er zijn veel hoge gebouwen met liften. En zo'n lift loopt wel eens vast. De geluiden van sirenes hoorden bij het straatbeeld. Alles is er groot. De bioscopen, winkelcentra, de parken en de speeltuinen. Wij gingen op de fiets naar de bioscoop. Voor ons is de fiets een manier om je te verplaatsen. Amerikanen fietsen vooral om te sporten. Als New Yorkers zich verplaatsen, is dat al snel met de taxi of de metro. Maar na 11 uur 's avonds kan je op sommige plekken beter niet meer de metro nemen."

Sebas: "Ik ging ook met de fiets naar werk, lekker vanuit huis Central Park in en dan zo naar beneden, over Times Square. Prima te doen maar als het regende of gesneeuwd had dan ging ik met de metro. Amerikanen zijn fietsers niet zo gewend dus je moet af en toe snel kunnen remmen. Zo fietste ik een keer rechtdoor op 8 Avenue en sloeg een politiewagen af, waarna ik werd afgesneden. Ik riep gelijk 'He!' en stak mijn arm op. De politieauto stopte en de politie wilde direct uitstappen. Toen ben ik snel doorgefietst en heb de 'uitleg' niet afgewacht."

KANSARME JONGEREN "We wisten dat ons leven in New York tijdelijk zou zijn. Natuurlijk miste ik mijn ouders, familie en vrienden, maar we zouden teruggaan. Dat maakt een groot verschil. Op een gegeven moment ben ik als vrijwilliger gaan werken. Ik vond het belangrijk om ook zinvol bezig te zijn. Ik had in Nederland ook altijd gewerkt. Ik gaf in New York sollicitatietrainingen aan kansarme jongeren. Dit gaf me voldoening. De jongeren waren erg gemotiveerd om iets te leren. Ik besloot om een coachingsopleiding te volgen, waar ik later ook iets mee kon doen."

"Toen we terug naar Nederland verhuisden, keerden we weer terug naar onze woning in Amsterdam. Het heeft zeker een jaar geduurd voordat we onze draai hadden gevonden. Opvallend vond ik de onvriendelijkheid in winkels en restaurants hier. Inmiddels was ook onze tweede zoon geboren. We wilden Amsterdam uit om onze kinderen te laten opgroeien in een dorp. En toen kochten we onze huidige woning in Nieuw-Vennep."

"In New York kan alles geregeld worden en alles zit in de buurt. Dat is iets waar je aan moet wennen als je terug bent. En hoewel je daar meer op jezelf was aangewezen, geeft het je ook meer vrijheid."

"Wat erg fijn nu is, is om weer meer tijd met je vrienden en familie te kunnen doorbrengen. Vooral voor de kinderen is het leuk. Ook is het super dat de kinderen in Nieuw-Vennep gewoon op straat kunnen spelen in plaats van in een omheinde speelplaats. En in Nederland wordt je ook niet voor gek (of erger) uitgemaakt als je iemand groet op straat. Sinds onze terugkomst genieten we nog meer van het nu."

Aanmelden voor deze nieuwe rubriek?

Elke twee weken schuift HCnieuws/Witte Weekblad Nieuw-Vennep bij een gezin aan tafel en eet er mee. De meest uiteenlopende onderwerpen komen ter sprake. Iedereen heeft een bijzonder verhaal. Deze keer Sanne en Sebas en hun twee kinderen, Daan en Tijn, die voordat ze zich in een woning aan de rand van Nieuw-Vennep vestigden, een aantal jaren in de drukte van New York woonden.

Heeft u ook een bijzonder verhaal? Laat het de redactie weten en stuur een mail naar t.dijkstra@bdu.nl.

Mail de redactie
Meld een correctie

advertentie
advertentie