Kek!

Ben je bezig met een heerlijk toertochtje op de racefiets (Dam tot Dam), sluit je zo rond kilometer 110 van de 150 aan bij een groepje gezellig keuvelende dames. Ze zijn een stuk jonger dan je zelf bent met je 45 jaar. Ze dragen vrolijke roze shirtjes met de naam van hun fietsclub erop: Kek!

Gelukkig rijden ze niet zo hard, want je voelt je al best wel moe. Het volgende moment neemt echter een maat van je uit alle macht de kop. Hij probeert overduidelijk de meiden van Kek! eraf te rijden. Maar ze capituleren niet. Sterker nog, ze rijden jullie even later twee keer zo hard voorbij. Het is begin van een helse rit. Alles in je lichaam protesteert maar je haakt aan. Vraag niet hoe maar je blijft ook daarna volgen. Kilometer na kilometer. Aan het eind hang je compleet aan gort gereden in het wiel van de dames. Schuin op je zadel van de kramp rol je de finish over. 's Avonds thuis kom je amper de trap op. Maar je laat niets merken.

Omdat je als man nu eenmaal nog liever doodgaat dan dat je er door een stel meiden afgefietst wordt.