Buren van de oude A9

Deze week met Rita Roest

Renée Heijmans

BADHOEVEDORP Het was ongeveer 10 jaar geleden dat Rita Roest op zoek ging naar een woning in Badhoevedorp. "Mijn moeder woonde in De Meerwende en ik woonde zelf in Amsterdam. Maar de buurt waar ik woonde ging zo enorm achteruit, ik voelde me daar echt niet veilig meer, dus ging ik op zoek naar een andere plek om te wonen."

Badhoevedorp lag voor de hand omdat haar moeder daar woonde. Ze liet haar oog vallen op een flat in de Arendstraat. "Toen ik voor de eerste keer ging kijken was ik enthousiast over de flat. Maar toen ik op het dakterras die enorme herrie van de snelweg hoorde, dacht ik dat dit voor mij niet de juiste plek zou zijn." Het bericht dat de snelweg weg zou gaan maakte voor haar de beslissing makkelijk. "Want toen ik eenmaal hoorde dat alles in kannen en kruiken was, heb ik mijn beslissing genomen. Ik moest nog een aantal jaren werken en dacht tegen de tijd dat ik met pensioen ben is die weg er niet meer en kan ik fijn genieten van mijn dakterras."

Rita woont graag in Badhoevedorp. "Ik voel me hier redelijk veilig en vind het prettig om in een dorp te wonen. Het is ook heerlijk groen hier en alles is dichtbij. Het duurde ook niet lang voordat ik de mensen in de buurt leerde kennen." Dat heeft ook te maken met haar twee trouwe huisgenoten, de honden Sooky en Sarah. "Doordat je dagelijks met de honden wandelt ontmoet je mensen op straat en maak je al snel een praatje met elkaar. Helemaal in de zomer, als het lekker weer is, dan gaan de honden helemaal uit hun dak."

Van de snelweg had ze weinig last. "Ik heb dubbele beglazing, dus ik hoorde weinig van wat er buiten speelt. Op het terras was er natuurlijk wel veel lawaai, zeker tijdens de spitsuren." Ze is inmiddels gepensioneerd, maar stilzitten is er niet bij voor Rita. "Ik vind het prettig om onder de mensen te blijven komen en werk nu in de Meerwende."

Toen in april vorig jaar de A9 niet meer in gebruik was moest ze er best even aan wennen. "Het was onwezenlijk, wat was het opeens stil. Ik ging iedere keer even het terras op om te luisteren, zelfs 's nachts heb ik er een paar keer gestaan." Ook voor de honden was de verandering goed te bemerken. "Ze reageren opeens ook op het geblaf van andere honden die aan de andere kant van de weg wonen. Voorheen kon je die niet horen door de auto's."

Op de vraag wat ze moet aantreffen als ze straks haar deur uit loopt is de eerste reactie: "Het maakt me niet uit wat er nu komt. Er zal eerst groen worden ingezaaid, en er zal ook weer iets van water terugkomen, heb ik begrepen." Maar dan komen er toch wel wat concrete wensen op tafel. "Het lIjkt me wel leuk als er beneden wat gezellige cafeetjes komen of iets dergelijks. En hier bij de katholieke kerk zou het een prachtige plek zijn voor een dorpsplein, dat zie je in veel grote steden dat de kerk aan een plein ligt. En op dat plein natuurlijk voor alle oudere mensen van het dorp, een paar bankjes om even te kunnen uitrusten."

Onderschrift: Rita Roest kijkt van haar dakterras op de nu zo rustige 'snelweg'.