Venneper en meesteroplichter Ari Olivier overleden

NIEUW-VENNEP Na een lang ziekbed is afgelopen week meesteroplichter Ari Olivier overleden. Dit heeft zijn zoon laten weten. ‘Heer’ Olivier, zoals de oplichter in de jaren 70 en 80 bekend stond, is 82 jaar oud geworden.

Olivier had het voorzien op rijke weduwen en andere vermogende vrouwen, die hij met zijn charmes volledig inpakte en meestal berooid achterliet. Ook bankdirecteuren, captains of industry en ervaren zakenlieden met uitstekende reputatie trapten in de praatjes van de oplichter. Hij verkocht niet-bestaande pijpleidingen ter waarde van zestig miljoen gulden en smeerde Israël enkele schepen aan die hij nooit leverde.

Het Witte Weekblad sprak Ari Olivier in september 2014 voor de rubriek ‘Hoe is het met…’

Iedereen kent hem of denkt hem te kennen. Ari Olivier - ook wel bekend als De Heer Olivier, alias meester-oplichter. Hij werd geboren in Hoofddorp en bracht zijn jeugd door in Nieuw-Vennep. Hij deed en doet ‘zaken’ over de hele wereld.

Twaalf jaar geleden keerde hij weer terug naar Nieuw-Vennep, waar hij sinds vorig jaar officieel en ‘low profile’ woont, zoals hij het zelf noemt.  Op het eerste oog in een doodnormaal rijtjeshuis met zijn 18 jaar jongere Poolse partner.

Vreemde eend 
Veel mensen vertoeven graag in zijn buurt, maar evenveel gaan hem uit de weg. Hij is het gewend. Een vreemde eend in de bijt. Dat is Olivier van jongs af aan geweest. Vele boeken zijn inmiddels over zijn opmerkelijke leven geschreven en zelf heeft hij ook een boek op zijn naam staan en een tv-programma.

Zijn ouders verhuisden naar Nederlands-Indië en Nieuw Guinea vanwege het werk van zijn vader bij Ballast Nedam en leefden daar in een elitaire gemeenschap. Olivier groeide met zijn zus op bij zijn grootouders in het centrum van Nieuw-Vennep.

Post
Hij herinnert zich nog: ‘Dat was toch wel vreemd, andere klasgenootjes woonden allemaal bij hun ouders. Ik kreeg post en foto’s uit Indië en vertelde hier hoe mijn ouders daar leefden. Het was totaal anders. Ik werd niet geloofd. Maar was er wel trots op.’

Later vertrok hij ook naar Indië en had een luxe leven in Surabaya. ‘Je moet alles kunnen als je wat te vertellen wilt hebben, zei mijn vader. Alles kan, niets is onmogelijk. Ik werkte keihard en verdiende daar veel geld.’

Porsche Cabrio
Terug in Nieuw-Vennep was het verschil met leeftijdsgenoten duidelijk zichtbaar. ‘Ik was 18 jaar en ik reed rond in mijn eigen Porsche 356 Cabrio. Dat was zeker in die tijd opzienbarend! Ik had net een paar ton geërfd van mijn opa. Ik nam vrienden mee uit naar Hillegom, Haarlem en Amsterdam. Sommige vrienden van vroeger hebben het er nu nog over. Zoveel indruk heeft dat toen gemaakt. In Nieuw-Vennep was niets te beleven. Eén keer per jaar de Ruiteravond bij de Gouden Leeuw. Dat was het wel. Het is nog steeds een boerengehucht.’

Vrijgevochten
Groots en meeslepend leven. Dat wilde de vrijgevochten Olivier. Over de hele wereld. Hij stortte zich in vele projecten. ‘Ik leefde als God in Frankrijk. Ik wilde minstens een miljoen hebben. En toen wilde ik drie miljoen… Ik was een boef. Er zijn veel waarheden over mij verteld, maar zeker zoveel onwaarheden. Maar ik heb nog nooit een buurvrouw of andere dorpsbewoner een cent afgepakt of reep uit de voetbalkantine meegenomen.  Ik ging voor de grote projecten. Hier is toch niets te halen?’

Kunst
Vijf keer is Olivier getrouwd geweest en hij heeft één zoon. ‘Hij woont in België en doet het goed, ‘aldus Olivier. Olivier houdt overduidelijk van kunst. Zijn Vennepse woning hangt vol kleurrijke schilderijen. Vele zijn zelf geschilderd en worden voor veel geld verkocht, vertelt Olivier zonder blikken en blozen.

‘Het liefst had ik kunstgeschiedenis gestudeerd, maar het werd rechten in Leiden. Ik ben nooit afgestudeerd. Daar heeft Korthals-Altes destijds een stokje voor gestoken. (stilte volgt). Ik ben er nog steeds narrig over. Ik heb er wel vrienden aan overgehouden zoals Max Moskowitz, die me vaak heeft bijgestaan.’

Dubbel
Olivier vervolgt: ‘Weet je in 1974 heb ik hockeyvereniging De Kikkers opgericht en was voorzitter en eerste trainer. Maar nu de club onlangs 40 jaar bestond, word ik niet uitgenodigd. Het is dubbel, maar zo gaat het vaak. Maar ach, ik heb genoeg andere dingen. Er is toch een soort van jaloezie. Ik leef zoals veel mensen zouden willen leven. Hier in de luwte en in het buitenland doe ik waar ik zin in heb.’

Opnames
Momenteel is Olivier druk met opnames voor een tv-programma. ‘Ik bezoek locaties en vertel dan wat ik daar heb meegemaakt. Het wordt een soort documentaire over mijn leven. En daarna volgt een speelfilm.’

Voordat ik zijn woning verlaat, vraag ik hem nog naar het altaar wat in het oog springt. Een foto van een hond, brandende kaarsen en een bloemetje erbij. ‘Domingo, mijn Dobberman. Een half jaar geleden overleden. Ik ben er nog steeds rouwig om. Daar kan geen beveiligingsinstallatie tegenop…’