Accordia genekt door vergrijzing en gebrek aan donateurs en subsidies

ZWANENBURG Het is over en uit. Na 81 jaar houdt accordeonvereniging Accordia, van 1 mei 1941, op te bestaan. Het einde van een tijdperk.

Accordia, een begrip in het duodorp Halfweg-Zwanenburg. Met in de gloriejaren zo’n 50 leden en wel 800 donateurs. Vergrijzing, gebrek aan donateurs en subsidies terwijl de vaste kosten doorgaan. Penningmeester Annemiek Frens kon de eindjes van de 12 leden tellende club niet langer aan elkaar knopen. Na de laatste ‘echte’ repetitie op 5 april werd gisteren het muziekboek definitief dichtgeslagen. Een avond vol weemoed, een avond met een lach en een traan. 

“Voor de club is het vreselijk”, zegt voorzitter Gerda Blankwater met spijt in haar stem. “We hebben een leuk en enthousiast groepje, maar het was financieel niet langer haalbaar. Ook corona heeft er flink ingehakt. We hebben ruim twee jaar geen optredens gehad. Per 30 april is het gedaan.” Ook Ruud Scholte Aalbes, 50 jaar lid, is in mineur. Ooit werd er elke zaterdag bij hem thuis les gegeven. Het zorgde voor veel jeugdspelers. “Maar dat is voorbij. De club vergrijst en heeft daardoor geen toekomst. Heel jammer, maar het is niet anders.” Vindt ook Hanny Schilperoord. “Toen ik 12 jaar geleden begon had de club nog 30 leden. Helaas is er geen jonge aanwas en mensen stoppen terwijl de kosten doorgaan. Ik ga het missen. Dinsdagavond was míjn avond. Daar kwam niemand aan.” 

Toen Pauline Heemskerk in 2014 na 40 jaar haar accordeon weer uit de koffer haalde werd ze direct lid van Accordia. “Ik heb veel geleerd en was nog lang niet uitgeleerd. Heel spijtig dus dat de club wordt opgeheven.” Nestor van Accordia is de 89-jarige Henk Maliepaard, liefst 79 jaar lid. “Ik was graag nog een poosje doorgegaan”, bekent hij. Gewerkt als een paard heeft hij voor de club waar zijn hart lag. “Gelukkig heb ik het shantykoor uit Vijfhuizen nog. Zonder accordeon is het leven saai.”

Frans Witteman