‘Er is een markante Hoofddorper overleden’

HOOFDDORP Vorige week is de heer Gies Tuinenburg overleden. In de ogen van Esther van den Bergh was hij een markante Hoofddorper. “Gies was de beste buurman die je kon hebben”, laat oud buurvrouw Esther weten. “Een hele trouwe, loyale vriend.”

Gies kwam drie keer per week bij Esther in de ochtend op de koffie en bracht altijd wat lekkers mee. Vorige week dinsdag kwam Gies niet opdagen. Hij nam de telefoon niet op en ook woensdagochtend niet. “Mijn vriend is toen gaan kijken bij zijn woning, de gordijnen waren nog gesloten. Na het bellen van de politie is Gies gevonden, op de vloer, overleden. Later werd geconstateerd dat hij een maagbloeding had gehad”, laat een verdrietige Esther weten.

Hij was er geen man naar om sociale contacten te onderhouden door bezoek af te leggen of te ontvangen

De uitvaart is door de gemeente geregeld en betaald. Esther was daar aanwezig en één bewoonster van De Eijk, een wooncomplex aan de Van den Berghlaan, waar Gies regelmatig contact mee had. “Ik vind het erg confronterend dat iemand die zoveel mensen kende in het dorp, zo alleen werd begraven. Hij had geen adresboek, hij was er geen man naar om sociale contacten te onderhouden door bezoek af te leggen of te ontvangen. Maar velen in het dorp kende hem, óf als oude Hoofddorper, óf gewoon door zijn opvallende verschijning. Hij zat onder de tatoeages, afgelopen herfst heeft hij zelfs zijn vingers nog vol later tatoeëren.”

Gies Tuinenburg groeide op aan de Oude Bennebroekerweg waar zijn ouders een huisje bewoonden. Zijn moeder had daar een moestuin bij. Hij ging vaak vissen in de hoofdvaart, waar de kat dan bij kwam zitten. Die kat liep met hem mee naar de bushalte als hij naar school ging en haalde hem daar ook weer op. In zijn tienerjaren verhuisde het gezin naar de Van Lijnden van Hemmenstraat in Hoofddorp. Gies heeft daar, op een korte periode na, tot 2011 gewoond. 

Het gezin was één van de eerste bewoners van de wijk in oud Hoofddorp. “De Van Lijnden van Hemmenstraat werd samen met de Gevers van Endegeeststraat en de Ewijkstraat vaak gezien als een achterbuurtje, maar het was een sociaal sterk verbonden buurtje. Zowel Gies als ik zouden er zijn blijven wonen als de huizen in plaats van sloop waren gerenoveerd. Ik denk dat dat voor veel van de bewoners gold indertijd.”

Hij kon gerust van 40 jaar geleden spelers en wedstrijden beschrijven

Gies was een opvallende verschijning. Hij was van zijn nek tot aan zijn voeten en handen vol getatoeëerd. “Met dat opvallende uiterlijk kon hij mensen afschrikken”, gaat Esther verder. “Hij was echter een heel goedaardige man. Ik leerde hem kennen in de zomer van 1988 toen ik in de Van Lijnden van Hemmenstraat kwam wonen. Gies hield van een biertje (soms een beetje té veel) en van voetbal. Hij was een ontzettend harde werker, bleef nooit ziek thuis. Hij had indertijd een vriendin in Thailand waar hij regelmatig verbleef. Hij bekostigde daar een huis, varkens, visvijver en nog veel meer. Het was de bedoeling dat hij met zijn vroegpensioen daar zou gaan wonen, maar toen dat moment daar was, werd hij er door zijn vriendin uitgezet. Dat was een hard gelag voor hem.”

Contact met familie had Gies niet. Zijn familie kwam uit de omgeving van Rotterdam. Gies was dan ook een groot fan van Feyenoord. “Hij had een enorm grote kennis van voetbal”, weet Esther nog. “Hij kon gerust van 40 jaar geleden spelers en wedstrijden beschrijven.”

In 2009 verhuisde Eshter door de stadsvernieuwing naar de Boslaan. Gies vertrok 2 jaar later naar de J.C. Beetslaan. Ondanks de afstand kwam hij nog drie keer per week bij zijn oude buurvrouw in de ochtend op de koffie en bracht dan altijd wat lekkers mee. “Op vrijdag kreeg ik altijd een lekkerbekje of broodje paling van de markt. Elke dag maakte hij een rondje naar het centrum, de laatste jaren met zijn rollator. Hij was een bekende verschijning. Onderweg maakte hij met heel veel mensen een praatje. Als rasechte Hoofddorper kende hij ontzettend veel mensen, uit zijn jeugd, van de voetbalclub, de kaartclub, van het vissen en uiteraard van zijn werk. Hij heeft veel verschillende banen gehad, door heel Nederland heen. Hij eindigde eind jaren tachtig bij Aero Ground Services op Schiphol waar hij vliegtuigen laadde en loste. Dat beviel hem goed. Hij heeft altijd ploegendiensten gedraaid.”

Gies heeft daar nog heel fijn een half jaar gewoond, hij was ontzettend blij met zijn ‘paleisje’

Een aantal jaren geleden kreeg Gies hartproblemen en kwam in het Spaarne Gasthuis terecht. “Hij stopte met roken en drinken, wat echt een knappe prestatie was gezien de hoeveelheid bier en shag die hij elke dag wegwerkte. Dat heeft hij een dik jaar volgehouden. Daarna dronk hij wel weer een biertje, maar het was maar minimaal in vergelijking met vroeger.”

Gies ging bijna elke ochtend bij de Hema langs. Sprak lovend over de dames en de manager die hem daar, indien nodig, hielpen met zijn Hema-pas en andere probleempjes. Vorig jaar september moest hij vanuit de J. C. Beetslaan opnieuw verhuizen door de stadsvernieuwing. De senioren woninkjes waarin hij woonde werden gesloopt. De oud Hoofddorper kwam terecht in het appartementencomplex De Eijk aan de Van den Berghlaan. Vanuit zijn nieuwe woonplek kijkt hij uit op de nieuwbouw van de ‘oude straat’. “Gies heeft daar nog heel fijn een half jaar gewoond, hij was ontzettend blij met zijn ‘paleisje’. Ymere heeft hem geholpen met de verhuizing en inrichting van zijn nieuwe huis. Waar ik kon, hielp ik digitaal. Bij de vorige verhuizing kon ik alles nog voor hem regelen maar mijn gezondheid liet dit niet meer toe. Digitaal kon ik nog wat voor hem betekenen maar Charlotte van Ymere heeft het leeuwendeel gedaan. En op een hele prettige manier.”

“Bij De Eijk vond niet iedereen dat hij daar ‘hoorde’ gezien zijn uiterlijk, maar daar heeft hij bij mijn weten niets van gemerkt. Door anderen werd hij wel geaccepteerd gelukkig. Hij ging regelmatig naar de eetavonden en koffieochtenden in de gemeenschappelijke ruimte aldaar.”

Voor Esther was Gies de beste buurman die je maar kon hebben. “En een hele trouwe, loyale vriend. Hij werd 74 jaar. Ik ga hem vreselijk missen.”