de ombudsman

3 juli 2008 om 00:00 Nieuws Misschien heeft u het gemist, maar in Nederland hebben we een nationale ombudsman. Als burgers zich onbehoorlijk behandeld voelen door een overheidsinstelling, dan is de ombudsman de aangewezen persoon om bij te gaan klagen. Hij (de vier ombudsmannen die we gehad hebben waren allemaal mannen) zal dan de klacht onderzoeken en administreren. Uiteindelijk hoeft de ‘onbehoorlijke’ instelling helemaal niets met een uitspraak van een ombudsman te doen, of, zoals dat op de site optimistisch wordt geformuleerd: ’de nationale ombudsman moet het hebben van zijn gezag’. Eén van zijn meest gezaghebbende documenten is het jaarrapport, dat elk jaar in januari uitkomt. Het jaarverslag over 2007 is een document van zo’n 90 pagina’s. Daarin worden niet alleen de belangrijkste zorgen en klachten die de ombudsman ter ore zijn gekomen besproken, maar het rapport bevat ook enkele reflecties over burgerschap en de relatie tussen burger en bestuur die de ombudsman aan zijn bevindingen verbindt. Afgelopen dinsdag (!) vond de Tweede Kamer het een mooi moment om het eens over dit rapport te gaan hebben. En vrijwel meteen ging het over slechts één zinsnede: “Veruit de meeste burgers doen nooit iets kwaad: slechts een kleine 2 procent deugt niet”. Het debat mondde uit in een tweestrijd tussen het CDA en VVD (die vonden dat het percentage veel hoger is en burgers dus ook schuld hebben aan hun soms wat moeizame relatie met het openbaar bestuur) en alle andere partijen (die vonden dat het allemaal de schuld van de overheid was en dat de 2 procent waar de ombudsman over rept nog overdreven is). En dan was er natuurlijk nog de PVV, die bij monde van Barry Madlener uitlegde dat het eigenlijk allemaal aan immigranten ligt. Toen het rapport net uitkwam, werd er ook al gezeurd over het percentage van 2 procent. Maar goed, dat was geen officieel Kamerdebat en dus vond ik het niet eens heel vervelend dat de Kamerleden geen tijd hadden gehad om het rapport te lezen en zich er met een gratuite opmerking vanaf wilden maken. Jammer genoeg was het Kamerdebat meer van hetzelfde. Uiteraard is de vraag helemaal niet interessant welk percentage van de burgers of ambtenaren niet deugen. Veel interessanter is bijvoorbeeld de bevinding (die overigens al in het voorwoord van het rapport staat en ook in de samenvatting is opgenomen) dat over het geheel genomen het aantal klachten is afgenomen, maar dat de Informatie Beheer Groep en de Belastingdienst keihard tegen die trend in gaan. Een burger als ik zou zich meer serieus genomen voelen als de Kamer het daar over zou hebben. De teek