nieuwe levensvervulling
18 november 2010 om 00:00 Nieuws‘Van informatica naar theologie. Ja, dat is meer dan zomaar ‘job hoppen’, vertelt hij. ‘Waarom ik die keuze maakte? Misschien vooral omdat ik genoeg had van het snelle en vluchtige van de automatiseringswereld. Je bent bezig met het ene na het andere project. Ik heb ooit een systeem opgezet voor VROM om te kunnen controleren in hoeverre er gefraudeerd wordt bij het aanvragen van huursubsidie. Als je zoiets draaiend krijgt, mag je best trots zijn. Dat was ik ook. Er waren vergelijkbare opdrachten. Ook succesvol. Je verdient uitstekend, er volgt meer van hetzelfde. Maar ik ging denken: is dat het nou? Ik installeer overal computers, veel mensenhanden worden overbodig. Waar blijft de mens? Die vraag begon me steeds meer bezig te houden.’
Hij kreeg de kans even afstand te nemen toen zijn werkgever hem inzette als coach. ’Er waren te weinig senior-collega’s en teveel junioren. Ik moest helpen deze junioren snel op senior-level te krijgen. Een boeiend begeleidingstraject dat het menselijke terugbracht in mijn werk. We hadden het over meer dan techniek. Zaken als: Hoe zie je je vak, hoe kijk je tegen het leven aan, het kwam allemaal aan de orde. Ik vond verdieping. Dat beviel me en ik ben het een tijdje free lance gaan doen. Een keer nam ik deel aan een trainingsworkshop, waarbij je geleerd werd naar jezelf te kijken. Toen kwam de vraag: wat wil ik nu eigenlijk zelf? Automatiseren, daar had ik het mee gehad. Wat dan wel? Ineens had ik het opgeschreven: ik wil pastoraal werker worden. Het stond er zomaar. Een moment van roeping? Achteraf zeg ik ‘ja’. Ik besloot ervoor te gaan. Spiritualiteit en religie was inmiddels steeds belangrijker voor mij geworden.
Na het ‘proeven’ van New Age, Oosterse filosofieën en soefisme was ik ‘geland’ in de rooms-katholieke kerk. Ik was daarmee in contact gekomen via Els, inmiddels mijn vrouw. Zij is geboren rooms-katholiek. Haar dochter Iris, uit een eerdere relatie, was toen bezig met de voorbereiding op haar 1e Communie. Dat bracht mij in contact met de westerse spiritualiteit van het rooms-katholicisme. Ik merkte dat ik me heel erg thuis voelde in dat geloof. Daarom ben ik na enige tijd gedoopt en gevormd in de H. Joannes de Doperkerk.’
Wijding
Han Hartog ging theologie studeren aan de Fontys Hogeschool Theologie Levensbeschouwing in Amsterdam. ‘Ik dacht: ik probeer het een jaar. Het ging prima, dus dan volgt het tweede jaar, enzovoort. Ik ben precies op schema in 7 jaar afgestudeerd. Contact met de praktijk mocht ik – dankzij de steun van pastor Kees van Lent – opdoen in de H. Joannes de Doperparochie.’
Nu hij veel geestelijke bagage heeft opgedaan wil hij zich ‘gewijd’ inzetten voor de kerk. ‘Een niet-gewijd pastoraal werker wordt uitgestuurd met een zending van de bisschop, als zichtbaar teken voor de mensen voor wie en met wie hij zijn taken uitvoert. Door de wijding ontvangt iemand die gaat werken in de kerk een opdracht gebaseerd op een sacrament waarvan we geloven dat het ook nog een onzichtbare uitwerking heeft, namelijk in de relatie tussen God en de mensen. Mijn wijding geeft me een bewuster gevoel van verbondenheid met Jezus Christus: dat ervaar ik als een onmisbare waarde om mijn nieuwe taak goed te kunnen vervullen.’
Zijn nieuwe werkplek vindt hij vanaf december in Diemen. ‘Ik ben een van de vier pastores voor die regio. En voor Diemen het primaire aanspreekpunt. Mijn taken? Dopen, trouwen, uitvaarten en in ieder geval alle vieringen op hoogtijdagen. Een exacte invulling staat nog niet vast, de baan is officieel half-tijds. Ik ga zeker het accent leggen op persoonlijk contact met de parochianen. Nee, een huwelijk en gezin is voor een diaken geen probleem. Om tot diaken gewijd te worden moet je een stabiel huwelijk van tenminste vijf jaar hebben. En de toestemming van je vrouw. Die heb ik van haar gekregen. We zijn er samen klaar voor.’
