#metoo

Ik heb altijd een zwak voor mooie vrouwen gehad. En zij hebben dat op hun beurt altijd feilloos in mij herkend en daar genadeloos misbruik van gemaakt. Ik ben dus slachtoffer. Me too.

Lekkere wijven die op straat dingen verkopen, bijvoorbeeld. Half bedwelmd door haar zoete parfum werd je als jongetje van 18 door zo'n toverfee aangesproken op het station van Haarlem. Eén blik op haar goddelijke lippen en haar mooie krullende blonde haren en je was kansloos. Wat ze ook zei: je antwoordde op alles 'ja' in de blinde hoop dat de vraag 'wil je in mijn armen sterven?' was.  Maar na de toenadering volgde altijd weer die geraffineerd opengedraaide koude douche en de kater achteraf. En zo kan ik nog wel even doorgaan: het meisje van de FA-reclame; blondines die je in de kroeg zomaar om een drankje vroegen; brunettes die je geraffineerd een Foster Parents-lidmaatschap aansmeerden.

En als je dan thuiskwam met je groente-abonnement of vrijwilligersbijdrage aan de dierenambulance, dan voelde je je gepakt. Zwaar gepakt.