‘Geluk bij een ongeluk’; wereldkampioen Ernie Breuer ontdekt tijdens revalidatie talent voor boogschieten

HOOFDDORP Ernie Breuer is 35 jaar als hij door een ongeval een ernstige whiplash oploopt. Daarna volgt een jarenlang revalidatietraject, hij heeft tot op de dag van vandaag pijn. Als “geluk bij een ongeluk’’ ontdekt de nu 65-jarige Hoofddorper zijn grote talent voor boogschieten. 

De avond voor onze afspraak ontvangt Ernie nog een sportmedaille van de gemeente voor zijn topprestaties op het WK. De volgende ochtend staat hij een uur voor ons gesprek alweer in de gymzaal van de Katholieke Scholengemeenschap Hoofddorp. Ernie doet dit als vrijwilliger voor Team Sportservice, waar hij sinds 2014 werkt. De Hoofddorper helpt bij handboogclinics, ontwikkelt spellen en stellingen van hout en onderhoudt de loodsen die aan scholen worden uitgeleend. 

EERSTE OP WK

Ernie heeft zojuist een les ‘archery tag’ voor brugklassers begeleid, een spel waarbij teams elkaar met pijl en boog moeten uitschakelen. Daar wordt een speciale pijl voor gebruikt, waarvan de punt is bedekt met schuim; niet te vergelijken met de pijl en boog waar hij zelf mee schiet, vertelt Ernie. “Dat is gewoon een houten lat.” De boogschutter doelt op zijn English Longbow: een primitieve pijl en boog, waar in de Middeleeuwen mee geschoten werd. Hij schiet sinds 2002 met deze ‘Historical Bow’, de categorie waarbinnen Ernie vorig jaar in Engeland wereldkampioen indoor werd. Op datzelfde toernooi werd hij met zijn team van Handboogschutterij VZOS in Santpoort tweede.

Ernie: “Mijn tegenstander was ik al eerder tegengekomen tijdens een ‘field’-toernooi, dan schiet je op doelen in de buitenlucht. Die wedstrijd had hij gewonnen. Omdat ik indoor beter ben dan in het veld, had ik verwacht dat ik deze wel kon winnen. Toch word je er stil van. Iedereen was dolblij, het was heel gek om mee te maken.”

VLIEGTUIGEN

Dat Ernie de top van het boogschieten zou halen, had hij zich voor zijn 35e niet kunnen indenken. Hij heeft als kind meer met vliegtuigen; als ze voorbij vliegen, kijkt hij altijd even omhoog. Rond zijn zestiende begint hij aan de Lagere Technische School. Hij stroomt door naar de Fokkerschool, een interne opleiding van vliegtuigbouwer Fokker. Hier leert hij vliegtuigonderdelen maken. Vanaf 1976 gaat hij aan de slag voor het bedrijf. 

ONGELUK

In 1989 gaat het op een avond mis. Ernie en een collega staan met hun auto stil om via de Ringdijk het terrein van Fokker op te rijden, als een auto van achteren tegen hen aan botst. Ernie bukt precies op dat moment naar voren om zijn legitimatiebewijs te pakken. Daardoor kaatst hij extra hard tegen zijn hoofdsteun aan. Het ‘ongeluk’ lijkt onschuldig en Ernie gaat weer aan het werk, maar de impact is erger dan gedacht. “Het bleek dat ik een whiplash had. De eerste maand nam ik veel rust, daarna wilde ik weer aan het werk. Maar van de ene op de andere dag kon ik mijn hele bovenlichaam niet meer bewegen. Na allerlei testen in het ziekenhuis ging ik een jaar de ziektewet in.”

REVALIDATIE

Ernie wordt behandeld bij het behandelcentrum voor hersenletsel Heliomare. Tijdens dit revalidatietraject komt hij in aanraking met boogschieten. De sport is goed voor het verbeteren van concentratie en het versterken van de schouders. Als zijn manueel therapeut Ernie een paar jaar later vraagt welke sport hij leuk vindt, moet hij aan boogschieten denken. Zo komt hij in 1996 bij de Amstelveense Boog Club terecht. “Ik heb heel mijn jeugd in Amstelveen gewoond, maar ik wist niet dat daar een boogschietclub zat.”

De tekst gaat verder onder de foto.

Ernie met zijn nieuwe SelfWood Bow, onderdeel van de discipline Historical Bow; zijn specialiteit. - Jan Aukes

TALENT 

De Hoofddorper blijkt talent te hebben. In zijn eerste jaar wordt hij al Nederlands kampioen in de zesde, laatste klasse. Hij speelt dan nog met een ‘Recurve’-boog, de enige handboog waarmee tijdens de Olympische Spelen wordt geschoten. Maar omdat Ernie nog altijd last heeft van zijn whiplash, wordt de boog met veel attributen hem te zwaar. Hij stapt over naar de meer primitieve handbogen, waar hij inmiddels jaren mee schiet. 

‘NATIVE AMERICAN’

De historische pijl en boog passen goed bij Ernie; niet alleen omdat hij binnen deze categorie écht doorbreekt in de sport, maar ook qua uitstraling. De Hoofddorper laat een foto van zichzelf zien waar hij - in de stijl van zijn pijl en boog - als een ‘Native American’ rondloopt met zijn English Longbow. “Dat is tijdens een wedstrijd bij Dunster Castle in Engeland. Ook bij museumpark Archeon heb ik dit pak regelmatig aan gehad tijdens een toernooi. En ik heb het weleens gedragen tijdens Elfia en Castlefest (evenementen waar mensen ‘fantasy’-kostuums dragen, red.). Daar ga ik graag met mijn vriendin naar toe. 

“Het is kleding die bij mij past, omdat ik deels ‘Native American’ ben. Lachend vertelt hij: “Maar ik heb heel veel bloed door mijn lichaam stromen: ik ben ook Duits, Frans, Chinees en Mongolisch.”

GELUK BIJ ONGELUK

Of Ernie de aankomende jaren nog door wil met de sport? “In 2026 wil ik graag meedoen aan het Europees Kampioenschap in Ierland. Omdat je de reis zelf moet betalen en de toernooien soms buiten Europa zijn, doe ik niet overal aan mee. De pijn van de whiplash heb ik nog altijd, maar daar leer je mee leven.”

“De afgelopen jaren heb ik verschillende terugvallen gehad, waarbij ik opnieuw moest revalideren. Dat heeft er aardig ingehakt, maar je kunt er niets aan doen. En het bijzondere is: tijdens het boogschieten heb ik eigenlijk helemaal geen last van de pijn. Dat ik mijn talent op deze manier heb gevonden, is een geluk bij een ongeluk.”

Voor de serie ‘Sporter in Beeld’ portretteert de redactie iemand uit de sportwereld: van sporter op het hoogste niveau tot vrijwilliger bij de lokale vereniging.