Handbalicoon Marleen van Duijn neemt afscheid

DSOV moet verder zonder icoon

VIJFHUIZEN Het is bijna niet voor te stellen en zelf moet ze er ook nog behoorlijk aan wennen. Marleen van Duijn-Milatz (56) heeft een punt gezet achter haar lange en zeer actieve handballeven. Ze kreeg het afscheid dat ze verdiend.

Een gewone woensdagmiddag. Althans voor Marleen. Onwetend van wat er allemaal staat te gebeuren traint ze met volle overgave de handbaljeugd van DSOV. Zoals ze dat al 15 jaar lang doet. Achter de schermen is er hard gewerkt om het handbalicoon een passend afscheid te geven nadat ze eerder heeft aangekondigd dat dit toch echt haar laatste seizoen als trainer is. Twee woensdagen achtereen moest de training – en daarmee haar afscheid – vanwege naderend onweer worden afgeblazen. Alsof hogere machten het er niet mee eens waren dat ze ging stoppen.

Dan wordt de training stilgelegd en stapt Daniëlle Klijnsma, voorzitter van de ruim honderd leden tellende handbaltak van DSOV, het veld op. "We bedanken je omdat je jarenlang de steun en toeverlaat van onze jongste jeugd bent geweest", laat ze weten. "Geef een mooie invulling aan de woensdagmiddag en krijg je spijt, de deur staat altijd voor je open." De mini's Raveena en Suzanne overhandigen haar een appelboom voor in haar nieuw richten tuin, vol 'appels' met bedankjes en goede wensen. De F-jeugd verrast haar met een insectenhotel en een wellnessbon. Het bestuur biedt haar een lunch aan in het Fortrestaurant, 'samen met Ed die zijn vrouw zoveel jaar aan DSOV heeft afgestaan'. Marleen, bescheiden als altijd, is er beduusd van.

Nadat Aga Huyg, nog zo'n icoon in Vijfhuizen, in 1978 het handbal nieuw leven heeft ingeblazen, meldt Marleen zich bij de club.15 is ze. Ruim veertig jaar lang zal ze handbal ademen. Elke dag. Marleen blijkt een talent. Na twee jaar al maakt ze haar debuut in de hoofdmacht. De eerste jeugdtrainingen geeft ze op haar twintigste. Gespeeld wordt op gras. De oude foto's en krantenknipsels die ze als een soort relikwie bewaart, bewijzen het. Bij het zien ervan komen namen en verhalen. Over handballen in de file op de snelweg onderweg naar een wedstrijd, over grootste supporter ome Wim Stokman, over haar kortstondige uitstapje naar Kombij. Liefst ruim 20 jaar speelde ze in het eerste, gevolgd door een aantal jaren bij de veteranen. "Ik ben een licht poppetje. Het werd fysiek te zwaar." Het klinkt bijna als een excuus. Samen met eveneens oud-eerste elftalspeelster Linda Haggerty gaat Marleen de jeugd trainen. Nu 15 jaar later zegt ze "Vrijwillig is niet vrijblijvend. Ik was er altijd. Mijn agenda richtte ik naar het trainen. Niet omgekeerd. Het werken met de jeugd heeft mij veel energie gegeven. Je probeert de kinderen dingen bij te brengen en als je dan in een wedstrijd ziet dat ze het hebben opgepakt geeft dat veel voldoening." Ze weet zeker dat ze haar kleine grut, zoals ze dat zegt, gaat missen. "Maar wat meer tijd voor mezelf en m'n hobby's als koken en wandelen is een leuk vooruitzicht."

Na de zomervakantie gaat bij DSOV een nieuwe groep mini's (4, 5 en 6 jaar) van start. Voor informatie: info@dsov.nl.

Frans Witteman